Zusje…

Een zusje; dat was altijd het verlangen van mijn jongste broertje. Maar het is er nooit van gekomen. Hij heeft mij en een paar ‘schone’ zusjes. Eigenlijk is en blijft het interessant dat je toch altijd datgene wat je niet hebt begeert of in ieder geval romantiseert. Dat je gelukkiger zou zijn als je iets zou hebben wat jij niet, maar die ander wel heeft.

Ik heb me door de tijd heen geoefend om op de momenten dat ik bemerk dat ik hiermee bezig ben ga kijken wat ik allemaal wel heb. Daar wordt ik veel blijer van en dan tekent dankbaarheid mijn dag in plaats van ontevredenheid. Een zusje had altijd welkom geweest. Maar inmiddels heb ik vele zussen in mijn hart mogen sluiten. Vriendinnen die een bijzondere plek in mijn hart hebben, schoonzusjes die ik cadeau krijg bij mijn leuke broers en de meiden die ik in de afgelopen jaren als kleine zusjes erbij heb gekregen. Zo kreeg ik van de week nog een appje van een zusje dat ze me mist. Dan zou je toch zo in de auto springen om haar een dikke knuffel te geven en haar te zeggen hoe onwijs veel je van haar houdt!

Vergroot je tent, zet je tentpinnen wijd open. Wees niet terughoudend, verleng je touwen en sla je pinnen vast. In Jesaja 54 staat deze tekst en die inspireert mij telkens weer om mijn hart te openen voor zussen en zusjes, om leven te delen en daarin elkaar tot zegen te zijn. Om met elkaar na te denken hoe God het leven ontworpen heeft en wat het betekent voor mij als vrouw.

Wellicht ben ik daarom zo enthousiast over Sestra waar wij met elkaar leven mogen delen. Dat maakt mij dankbaar.