Leven met een handicap was al moeilijk, maar nog moeilijker was het voor Jolies om te leven met de ondraaglijke pijn die de herinneringen aan het misbruik en de mishandelingen veroorzaakten. De herinneringen kwelden haar. In haar hoofd en in haar lichaam beleefde ze de traumatische gebeurtenissen telkens weer. Ook toen ze Jezus had aangenomen, stopte dit niet.
Jolies had het er moeilijk mee en wilde dat de beelden in haar hoofd stopgezet konden worden. Ze had het gevoel dat ze gek werd. Ze verlangde naar rust en ze had niet het idee dat bidden hielp, dus ondernam ze zelf maar iets. Ze ging het internet op en vond een aanlokkelijk recept. Ze kocht de ingrediënten; sommige in de winkel, sommige op straat.
Terwijl ze het recept aan het bereiden was, stapte ik haar huisje binnen. Ze stond iets te vijzelen. Dat zag er wat onhandig uit, zeker omdat dit een lastig klusje voor haar was vanwege haar handicap. ‘Kan ik je helpen?’ vroeg ik haar. Ze stotterde wat en liep een beetje ongemakkelijk heen en weer. Ik bood het haar nog een keer aan en uiteindelijk stemde ze in. Ik vijzelde de groene, gedroogde blaadjes en was benieuwd wat ze zou gaan bakken. Ze vertelde me dat ze brownies ging bakken. ‘O, lekker’, zei ik en ging door met vijzelen.
Toen zag ik een klein plastic zakje op het aanrecht liggen, met daarop een afbeelding van een fijn, groen blaadje. Ik begreep dat de brownies die ze ging bakken heel bijzondere brownies zouden worden. Ik deed net alsof mijn neus bloedde en vijzelde de wiet verder. In mezelf begon ik te bidden en de tekst kwam in me op: ‘En zelfs als ze iets dodelijks drinken zal het hen niet schaden.’ Ik dankte God voor Zijn bescherming voor Jolies. De brownies inclusief de gevijzelde bladeren gingen de oven in. We dronken samen een kopje thee met een veilig biscuitje. Ik vertrok weer nadat ik de brownies op het rooster op het aanrecht had geplaatst.
Enkele dagen later zag ik Jolies weer. Ze keek me indringend aan en vroeg me met felheid in haar stem: ‘Heb jij gebeden?’
Ik knikte. ‘Ja, ik heb inderdaad gebeden.’
Ze zuchtte. ‘Dat dacht ik al, het deed helemaal niets. Ik heb er eerst een gegeten, toen nog een en ik ben pas gestopt toen ik er vijf op had. Het heeft niets anders uitgewerkt dan een propvol gevoel.’ Jolies gooide me voor de voeten dat dat spul behoorlijk veel geld had gekost. Ze hadden haar gegarandeerd dat het echt krachtig spul was. Ik begon te lachen en zei: ‘Maar niets is zo krachtig als het gebed van een gelovige.’
Ze wist even niet of ze moest huilen of lachen. Ze besloot toch maar om te gaan lachen en uiteindelijk kon ze God zelfs danken voor Zijn bescherming. En ik, ik kan heel stoer zeggen dat ik een keer space brownies heb gebakken.
Tekst: © Bijzonder eenvoudig (Erica Duenk)
De verhalen in Bijzonder eenvoudig maken duidelijk dat God jou roept om vanuit je eenvoud bijzondere dingen voor Hem te mogen doen. Soms vanaf een podium, maar meestal gewoon in de alledaagse dingen. De overdenkingen bemoedigen, inspireren en activeren om boodschap van Gods liefde door te geven, daar waar je leeft, werkt of gaat. Wanneer jij onbevangen op weg gaat met Hem en je beschikbaar stelt, dan zul ook jij bijzondere avonturen meemaken.
Erica Duenk
Nieuwe berichten door Erica Duenk (toon alles)
- Harmonie - 17 augustus, 2021
- Geboortegrond - 17 november, 2020
- Space brownies - 14 januari, 2020
