Roze papiertje

De afgelopen maanden heb ik een intensief revalidatietraject gevolgd, in een poging de pijn in mijn bekken en heup te verminderen. Drie keer per week, en dat vijf maanden lang, ben ik daarvoor in het revalidatiecentrum geweest. Nu, als afsluiting daarvan, zit ik tegenover de revalidatiearts en heb ik mijn afsluitende gesprek.

Raar, hoe snel zo’n periode toch ook weer gaat. In de tijd die ik achter de rug heb is er veel gebeurd. Veel mooie dingen, maar ook verdrietige. Mijn klachten zijn veranderd, maar nog steeds aanwezig. Tegelijk ben ik ook veranderd in mijn denken en keuzes die ik maak.

Maar wat nu? Ik ben zo intensief begeleid dat ik voor mijn gevoel afhankelijk ben geworden van de steun en de therapeuten en ik het best lastig vind dat het nu stopt. Maar de arts tegenover me feliciteert me met mijn ‘roze papiertje’. De afgelopen maanden kun je namelijk vergelijken met het behalen van je rijbewijs, legt hij uit. We hebben je alles gegeven wat je nodig hebt om nu zelf verder te gaan. Je kunt het zelf, maar je moet het alleen gaan doen, net als in het geval van autorijden.

Ik weet niet hoe dat in jouw geval ging, maar naast mijn instructeur voelde ik me heel wat, maar de eerste keer alleen in de auto… Oei dat voelde toch wel even heel anders. Zo zal het dus ook de komende tijd gaan. Ik weet hoe het moet, maar moet het nu alleen doen. Vertrouwen op mijn lichaam en op de kennis die ik meegekregen heb.

Is dat ook niet zo in het leven van een christen? Na jaren van catechisatie heb je wellicht belijdenis gedaan, net als ik. Toen voelde ik me ook wel heel wat, maar wat ik niet besefte, is dat het dán pas begint, als je het ‘alleen’ moet gaan doen.

Maar wat ontzettend gaaf dat God bij ons blijft. Waar de rijinstructeur, artsen of therapeuten, de docenten je loslaten, houdt God je vast. Sterker nog Hij is altijd bij je. Waar je ook heen gaat, wat je ook gaat doen, Hij is erbij. Niet als een boze God Die hoofdschuddend kijkt naar wat je doet en met Zijn vinger zwaait als je de fout in gaat. Nee, als een liefdevolle Vader kijkt Hij naar wat je doet, helpt Hij waar nodig is en zal Hij je door Zijn Geest influisteren welke weg je moet gaan, als je van het pad afgedwaald bent.

Gelukkig krijg je, als christen, niet zo’n roze papiertje, om het vervolgens alleen te moeten doen. God blijft!