Er kwam nog net geen stoom uit mijn oren. Ik had al tien keer tot tien geteld. Of in ieder geval in mijn beleving wel. En ondanks mijn goede voornemen om het deze dag echt goed te doen, voorkwam het niet dat mijn stem een paar octaven hoger dan normaal klonk toen ik mijn zoontje de les las.
Jonathan, mijn zoon, heeft een gele trapauto – zeer geliefd buitenspeelgoed – maar hij kan er niet zo snel mee uit de voeten. En nu had hij bedacht dat hij met deze auto naar school wilde om zijn zus op te halen. Tussen de middag had ik hem al afgepoeierd met de belofte dat hij ’s middags mee mocht; tenslotte is de school maar twee straten verder. Stiekem had ik gehoopt dat hij het tegen die tijd wel vergeten zou zijn, maar niets was minder waar. Met de auto naar school. Dat was wat er moest gebeuren.
Tja, en ik had het wel beloofd. Net als ik met de buurvrouw had afgesproken om uit school even bij de lammetjes van haar zus te kijken.
Geen zin in de discussies stemde ik toe wat de auto betreft, maar we waren de straat nog niet uit of ik had al spijt van mijn beslissing.
Uiteindelijk liep ik met een huilende Jonathan aan de ene hand en in de andere hand de mooie, gele trapauto naar school. Toen we daar aankwamen, zette ik de auto neer, en zei: ‘Zo, nu kun je weer in je auto. Ik haal je zus uit de klas.’
Einde verhaal, zou je denken, maar niet in dit geval. Jonathan was zeer ontevreden dat ik de auto gedragen had en met een boos hoofd ging hij terug met zijn auto. Terug naar waar we vandaan kwamen. En natuurlijk moesten we voor de lammetjes de andere kant op.
Ik kan niet ontkennen dat ik me af en toe geen raad weet met zijn eigenzinnige gedrag. Het is een schatje, en hij geeft de liefste knuffels, maar op zulk momenten plak ik hem het liefst achter het behang.
’s Avonds laat ik het hele voorval nog eens de revue passeren als ik met mijn Vader praat. Ik zucht en mijn Vader zucht zachtjes met mij mee. Ik bezie mijn eigen eigenzinnige gedrag en mijn wangen kleuren rood.
Blijkbaar heeft mijn Vader ook kinderen die niet altijd luisteren als Hij zegt welke kant ze op moeten…