Echt en puur kijken; of anders gezegd: kijken met het hart. De mensen, dieren en dingen zien zoals ze zijn. Het is een kunst. Want we worden steeds meer geleerd om die wereld op te poetsen, mooier te maken. Kijk jij weleens bewust om je heen?
Ik zal het nooit vergeten. Ik was net in het bezit van m’n eerste macrolens, het was ergens in een najaar, geloof ik. Elke morgen lag ik op m’n buik in het bedauwde gras de druppels, rupsjes, vliegjes en grassprieten te fotograferen. Op een van die ochtenden kwam een overbuurman naar me toe en hij zei: ‘Nou moje me noe toch es vertelle wat je doar doet in da gras.’
‘Volgende week kom ik dat u laten zien,’ antwoordde ik opgetogen.
Een paar dagen later liet ik de beste man een stapeltje afgedrukte foto’s zien van mijn ‘macrowereld’. Hij kreeg tranen in z’n ogen en zei: ‘’t Is bijzonder mensekinders, nooit geweten dat dit zo mooi was.’
Hij sloeg de spijker op zijn kop. Want dat is het precies. Foto’s maken jezelf en anderen bewust van de wereld. De wereld met de mooie, kleine details, maar ook wrede oorlogs- of rampbeelden. Dat is dan ook wat ik probeer in mijn fotografie te doen: écht zijn. Het hoeft niet mooier, minder rimpeliger, perfecter dan je bent. Je hoeft niet de mooiste kleren aan, maar gewoon de kleren waar jij je happy in voelt. Als ik een jochie in een tussendoormoment even z’n beer zie knuffelen, is dat voor mij meer waard dan de ‘perfect-smile-foto’.
Maar in onze maatschappij is dat vaak andersom en ik vraag me af: wat is dat toch dat we vaak de waarheid mooier, beter, blijer, rooskleuriger willen laten zien dan het is? Modellen in tijdschriften zien er perfecter dan perfect uit – er is dan ook vaak dagen aan gefotoshopt! – en die beelden brainwashen ons. Of we nu willen of niet. En de superperfecte foto’s op Instagram zijn meestal ook geen realistische beelden.
En dat is niet goed. Daarom zou ik mensen willen oproepen om terug te gaan naar ‘gewoon, zoals jouw wereld is’ en daarvan beelden te delen. Foto’s van jezelf met pukkels en verwaaide haren, een rommelige kamer of een ingezakte taart. Ga gewoon eens – maakt niet uit waar – stilstaan en kijk om je heen. Kijk naar wat er echt gebeurt. Voel wat je ziet. En leg dat vast. Geen perfecte composities of het mooiste licht; maak foto’s omdat een moment je dierbaar is en je het wilt onthouden of omdat je iets bewust ziet en erdoor wordt geraakt.
Kijk dus. Kijk goed. Kijk bewust. Kijk met je hart. En ik beloof je dat er, als je dit nog nooit zo gedaan hebt, een wereld voor je opengaat.
PS Mijn plan is om een fotocursus ‘echt leren kijken met je camera’ te geven. Zou jij belangstelling hebben? Mail dan naar: .
Nieuwe berichten door Jonneke Oskam (toon alles)
- Mijn pijn, mijn missie - 9 januari, 2019
- De herfst van het leven - 29 november, 2018
- Kijken met je hart - 8 oktober, 2018
