Papa, ben je trots op mij? Dat is de vraag waar veel jongvolwassenen mee worstelen. Papa, mag ik zijn wie ik ben? Ben je blij met mij? Hou je van mij? Zo vaak spreken we dit soort dingen niet uit naar elkaar. Enerzijds durven we de vraag niet te stellen aan onze vader, omdat we ons ervoor schamen dat we daar überhaupt aan twijfelen. Anderzijds leven we in een cultuur waarbij we onze liefde en genegenheid voor onze geliefden niet vaak uitspreken. Terwijl elk mens daarnaar verlangt!
Vijf jaar geleden gaf ik mijn baan op om voltijds voor BUtogether te gaan werken. Met mijn commerciële achtergrond had ik een verdienmodel bedacht, waarbij ik financieel een half jaar moest overbruggen. Die zes maanden werden jaren. Nu, vijf jaar later, werk ik als zendeling binnen Nederland, met een inkomen waar ik niet mijn eigen broek van omhoog kan houden. En dan ben je opgegroeid in een Calvinistische omgeving, waarbij je vooral goed voor jezelf moet zorgen. Zolang je maar niet profiteert van je medemens en niemand tot last bent is het goed.
God ging echter een andere weg met mij. Een avontuurlijke reis die ik never nooit niet had willen missen. Wel is het steeds weer een moment van buiten mijn comfortzone stappen en God vertrouwen. Hem vertrouwen op de momenten dat het echt moeilijk is. Dat klinkt heel heftig, dat is het ook! Anderzijds is het juist het punt waar je de grootheid van God kunt zien in je leven!
Ik heb een fantastische vader, als er iemand is die achter me staat en die me support in alles wat ik doe, is hij dat wel. Ik ben voor 100% gewenst, en mijn vader is trots op mij. Toch worstelde ik de eerste jaren van mijn rigoureuze stap met dezelfde vraag als vele leeftijdsgenootjes. Juist omdat ik mijn leven niet zo bewandelde volgens de standaard: verloven, trouwen, kindjes krijgen voor je 30e. Het leven op een boerderij is altijd druk en enerverend, maar bij ons is er altijd tijd voor koffie en ontmoeting met elkaar. Toen ik mezelf realiseerde dat ik verlangde naar intimitijd (tijd om leven te delen) met mijn vader, besloot ik hem jaarlijks voor Vaderdag een dagje uit te nemen. Juist om hem om advies te vragen in mijn leven, om leven te delen en samen te genieten van het leven.
Het leven gaat te snel voorbij om hier geen prioriteit aan te geven. Wanneer je vader overlijdt, is het te laat om hem om zijn levenslessen te vragen, of wellicht om die ene brandende vraag aan hem te stellen.
‘Papa, ben je trots op mij?!’
Op 24 september organiseert BUtogether haar eerste VADERevent! Het event voor jong volwassen mannen en vrouwen (16-30 jaar) en hun vader. De dag zal plaatsvinden op het strand van Hoek van Holland en heeft een actief en verdiepend programma. Deze dag zal een mooie gelegenheid bieden om een dagje uit te gaan met je vader. Klik hier voor meer informatie.