Ikke, ikke, ik

‘Mam, wil je de DUPLO uit de kast halen?’ Met een diepe zucht sta ik op. Ik zat net! ‘Mam, m’n billen doen zeer!’ Gefrustreerd stamp ik naar boven waar zoons net op bed liggen. Die vrije avond duurt weer een paar minuten korter.

Het zijn niet alleen deze praktische momenten, ook op denkniveau kan ik continu bezig zijn. Moet ik beter opvoeden als zoons zo veel herrie maken in de tuin? Heb ik genoeg aandacht voor ze? Ai, ze smakken nog steeds als een stel varkens in een modderpoel.

Help! Visite. Ziet het huis er toonbaar genoeg uit?

‘Ik word er echt gek van dat het universum zo veel om mijzelf draait,’ verzucht ik op een avond tegen een vriendin. ‘Doe ik het wel goed? Heb ik wel genoeg rust? Lijkt het er een beetje op dat ik alles in de hand heb? Klaar ermee!’ Vriendin verblikt of verbloost niet. ‘Dat is nou zonde,’ constateert ze broodnuchter.

Het is zoals de Deense psycholoog Svend Brinkmann onlangs zei in dagblad Trouw (leestip!): ‘De neiging om alles terug te brengen tot onszelf is een extreme vorm van individualisme. Wij moeten breken met die logica door haar volledig op haar kop te zetten. Daarom zeg ik dat je moet stoppen om naar je innerlijke stem te luisteren en eens naar anderen moet luisteren. Dat het niet belangrijk is om jezelf te ontdekken, maar om te ontdekken wie anderen zijn. Dat je niet een coach moet nemen, maar een vriend.’

Niet veel later ontdek ik in Deuteronomium 30:19 een diepere samenvatting van Brinkmanns betoog. Daar zegt God tegen Zijn volk: Kies dan het leven. Vier woorden die mij helpen zonder morren de DUPLO uit de kast te pakken en te genieten van de bouwsels die daaruit voortkomen, vaker relaxt te blijven in (opvoed)situaties en op een zeer warme donderdag het huishouden aan de kant te gooien om te gaan zwemmen met zoons. Woorden ook met een belofte: je zult gezegend worden. En eerlijk, dat geeft energie.

Zoals dat gaat met patronen, ben ik heus nog niet van mijn ik-gerichte universum bevrijd. Maar hé, als die gewraakte innerlijke stem begint te kakelen, doe ik voortaan gewoon mijn oren verder open om te luisteren naar het hier en nu…

Het leven dat ik liever kies.