Had ik maar…

Kon ik maar terug zappen naar dat ene moment. Met de kennis van nu was ik toen wél weerbaar geweest. Dan had ik andere keuzes gemaakt. Dan was alles anders gelopen… Dan had ik nu niet met de consequenties van die ene keuze hoeven leven. Wat zou dat fijn zijn…. Spijt. Verdriet. Zelfverwijt. Berouw. Wat als… Een gedachte die je de rest van je leven in gedachten kunt houden en die als een last op je schouders kan drukken.

Maar wat een fantastische bemoediging ligt er in verschillende verhalen in de Bijbel! Neem bijvoorbeeld het verhaal van de overspelige vrouw. Wat zij op haar kerfstok had was niet mis. De wet stelde zelfs dat het volk haar mocht stenigen. Einde verhaal, door een keuze die ze had gemaakt… In die benauwde omstandigheden brengen ze haar bij Jezus. De mensen staan vol woede om haar heen. Ze maken haar verwijten: hoe durfde ze! Maar Jezus sprak geen oordeel uit. Hij draaide zich om en tekende wat in het zand. ‘Wie zonder zonde is, mag de eerste steen gooien’. Wie is er zonder zonde? De een na de andere omstander liep weg. Niemand was zonder zonde. Of het nu zichtbare zonden waren, zoals bij de overspelige vrouw, of niet: iedereen werd geconfronteerd met zijn of haar imperfectie.

Wat een bewijs van Gods grote genade is het wanneer Jezus zich over deze vrouw ontfermt. Wellicht was ze angstig en onzeker over wat haar stond te wachten. Misschien had ze al gehoord over deze bijzondere man. Jezus vroeg haar of er nog mensen waren die haar veroordeelden. ‘Niemand’, antwoordde zei. ‘Ga dan heen en zondig niet weer’, was Zijn reactie.

Welke last je ook met je meedraagt over gemaakte keuzes: realiseer je wat Gods genade betekent. Genade is geen kwestie van tegen elkaar wegstrepen van een foute daad en vergelding. Genade zet je leven op zijn kop: juist omdat het niet logisch en berekenend is. Het is onvoorwaardelijk. Liefde. Naar de wet had deze vrouw gestenigd moeten worden. Toch sprak Jezus haar vrij. En dat doet Hij ook met onze fouten. De vraag die God aan mij stelt is of ik dit wil aanvaarden. Wil ik aanvaarden dat Hij zichzelf heeft gegeven, zodat ik mag leven? Wil ik aanvaarden dat alle aanklachten met Hem aan het kruis zijn geslagen? Of voelt het fijn om mijzelf te blijven tarten met gedachten van spijt, verdriet en zelfverwijt?

Door het bloed van Jezus Christus ben ik schoongewassen en zo wit als sneeuw. Vanuit die wetenschap wil ik leven en mag ik mijn verleden bij Hem brengen en bij Hem laten. Zoals Corrie ten Boom schreef: ‘God doet je overtredingen zover van je weg als de diepste oceaan, waarbij een bordje staat “Verboden te vissen”.’ Het verleden is geweest. Ik strek me nu uit naar dat wat komen gaat. Ga heen en zondig niet weer.