Toen ik vijfentwintig jaar was, werd ik domineesvrouw of ‘de vrouw van de dominee’, hoe je het ook maar wilt noemen. Wie mij een beetje kent, weet dat ik dat best wel een klus vond. Mijn beeld van domineesvrouwen was netjes en ingetogen. Ik kan me meer herkennen in chaotisch en enthousiast.
Dat ik in de ogen van sommige mensen niet het stereotype van een domineesvrouw ben, weet ik ondertussen. Voor de een is dat een gruwel en voor de ander een opluchting. Hoe dan ook, ik ben en blijf de vrouw van de dominee of ik nou geschikt of ongeschikt ben voor deze rol.
Op een avond ging ik voor het eerst als domineesvrouw uit met een groep vrouwen. Het was een gezellige boel. Iedereen noemde elkaar bij de voornaam en ging vriendschappelijk met elkaar om. Ik werd goed opgenomen als nieuweling en bijna de jongste vrouw van het gezelschap. Alleen daar begon de klus: een enkeling noemde mij niet bij mijn voornaam, maar sprak mij aan als mevrouw Van Dalen. Door het noemen van mijn achternaam voelde ik een afstand tussen hen en mij, en dat was juist wat ik niet wilde … Ik zei tegen de vrouwen: ‘Noem mij alsjeblieft bij mijn voornaam.’
In dit Bijbelgedeelte laat God je zien dat Hij een intieme relatie met jou wil aangaan. Jij mag de grote heilige God ‘Abba’ noemen. Hij wil de afstand tussen hem en jou verkleinen; je mag heel dicht bij Hem komen. Abba betekent ‘pappa’! Dat is fantastisch! Onze God Die zo heilig is, wil graag ‘papa’ genoemd worden door Zijn kinderen.
Misschien ben je het niet gewend om God ‘papa’ te noemen. Dat geeft niets. Je mag oefenen en oefening baart kunst. Je zult merken dat het je van binnenuit verandert wanneer je God als ‘papa’ aanspreekt. Immers, als Hij je pappa is, ben jij Zijn kind.
Kruip weer eens in de huid van een kind. Een kind dat een goede relatie heeft met zijn ouders, durft alles te zeggen en alles te vragen. Het vertrouwt op de onvoorwaardelijke liefde van zijn ouders. Zo is God, Hij wil dat je alles met Hem deelt. Daarnaast mag je erop vertrouwen dat Hij onvoorwaardelijk van je houdt.
Onlangs schreef een kind een kaartje: ‘Meneer God, mag ik U wat vragen …’ Ik vond het prachtig dat dit kind een vraag stelde aan meneer God, maar wat zou het mooi zijn als dit kind leert dat meneer God geen ‘meneer’ is, maar zijn ‘papa’. Merk je het verschil?
Inmiddels kan ik aardig omgaan met mijn rol als domineesvrouw. Ik blijf oefenen! Toch voel ik me op mijn best wanneer ik dicht bij mensen mag komen en ik niet word gezien als ‘de vrouw van de dominee’. Noem mij dus gewoon ‘Sarianne’ alsjeblieft! Ik denk dat God het ook heerlijk vindt wanneer jij Hem van tijd tot tijd ‘papa’ noemt.
Tekst: © Leven met aandacht (Sarianne van Dalen)
Wat je aandacht geeft, groeit. Het is gemakkelijk om aandacht te geven aan alles wat er tijdens een dag op je afkomt, bijvoorbeeld via je telefoon. Maar hoe vaak geef jij bewust aandacht aan bovenstaande zaken? Leven met aandacht laat je aan de hand van Filippenzen 4:8 nadenken over waar je aandacht naar uit gaat. Je wordt iedere dag bewust even stilgezet. De korte bijbelstudies bieden handvatten om de dag mee in te gaan. Iedere week eindigt met een DIY waarmee je de bijbelse thema’s handen en voeten kunt geven.