Het is de leukste preekstoel die hij ooit heeft gehad. Zelfs de houten broek van de Martinikerk kan er niet aan tippen: een zomerse boerderijdienst in Eelde. Mijn man preekt op hooibalen, wij zitten in een stal. De royale aanblik van het kunstig nest waarin de zwaluw haar jongskens heeft gelegd is al een verkondiging op zich. Evenals de kraamkamer van de trotse merrie met haar pasgeboren zoon.
Naast mij zit Kelly. Kelly is bijzonder. Kelly steelt per direct mijn hart, met haar open oogopslag, haar zonder-blikken-of-blozen-stem en haar T-shirt met acteur en pseudo-Jezus Ted Neeley. Ons gesprek begint bij Jesus Christ Superstar en eindigt, via de Gereformeerde Gemeenten, bij de hond van de boer. Want Kelly is van alle markten thuis.
Inmiddels is de band op het stro geklommen. Goeie gasten; de klanken klinken aangenaam, de akoestiek doet de rest. En met Kelly naast me komt zelfs de meest wonderlijke Opwekkingspoëzie goed geolied uit mijn keel. Kelly leert me wat zingen is. Kelly leert me wat overgave is. Ik heb in geen tijden zó gezongen. Gewoon verstand op nul en blik omhoog. Geen kunst aan, bij nader inzien.
Tot ik op de beamer de gevreesde cijfercombinatie 488 ontwaar. Nee, niet wéér. Het wil gewoon niet boteren tussen mij en die arend. Ik ben zo klaar met dat beest. Maar naast mij wrijft Kelly vergenoegd in haar handen. ‘Yes, de arend. Dat is mijn lievelingslied. Weet je waarom?’ Ik schud mijn hoofd, kijk haar verwachtingsvol aan en word bij voorbaat al een tikje ontroerd door het geestelijke antwoord dat ze me ongetwijfeld gaat geven.
‘Dan denk ik altijd aan die vogel uit Harry Potter.’ De anticlimax is zo allerverrukkelijkst, dat ik me geheel gewonnen geef. Arm in arm met Kelly blèr ik de stofjes uit het stro, zwevend op de wind, gedragen door de Geest, peinzend over Harry Potter, door de kracht van Zijn liefde.
Tekst: © Ben je mooi gezegend mee (Annemarie van Heijningen-Steenbergen)
In Ben je mooi gezegend mee sleurt Annemarie je mee langs de meest uiteenlopende levensitems. Haar onnavolgbare hink-stap-sprong-gedachten bepalen je bij correctieondergoed en psychologengedoe. Je wordt stilgezet bij werkverslaving en huisdierhysterie. En je belandt via bitterballen bij genadebrood. Kortom: geen hapklare brokken. Maar daarmee wel perfect om te gebruiken als opening van een vergadering, tijdens een rustig momentje overdag of voor het slapengaan.