Biddag

Als rechtgeaarde boerendochter opgegroeid in de Gereformeerde Bondskerk op het Veluwse platteland is het mij met de Brinta ingegoten: Biddag voor gewas en arbeid = lente in aantocht!

Er zijn verschillende signalen die mij al van jongs af aan laten weten dat het voorjaar wordt. De stal die schoongespoten wordt, voorzien van vers stro en hekjes en hokjes: de lammetjes komen eraan. De paarse kopjes van de krokusjes. Het eerste boeketje sneeuwklokjes uit mijn moeders tuin in een klein grijs stenen vaasje op tafel. Kamers opruimen en grote vazen bloeiende forsythia erin. Die doordeweekse woensdag waarop we naar de kerk gaan: biddag.

Het kwam niet altijd uit met huiswerk, maar toch had het iets magisch: op woensdagavond half acht verzamelen in de kerk. Als kerkelijke gemeente vol landbouwers, veehouders, biggenboeren en schapenfokkers samen bidden voor een gezegend nieuw oogstjaar. Als tegensputterende pubers attendeerde mijn vader ons erop dat de biddag ook arbeid betrof en adviseerde ons eens extra stil te staan bij onze schoolloopbaan en de door ons geambieerde (bij)baantjes. Dat kon vast geen kwaad. Ook toen ik studeerde, was ik mij bewust van deze dagen in het kerkelijk jaar. Niet dat ik altijd ter kerke ging, maar het zat nu eenmaal in mijn systeem.

Nu woon ik in de koekstad. Hoewel mijn huidige veestapel zich beperkt tot de leenpoes van de buren en ik qua gewas liever niet voor meer onkruid wil bidden, gaat Kortjakje met haar dochters op biddag en dankdag braaf en graag naar de kerk. Onze eigen kerk heeft geen dienst, maar we pluggen dankbaar in bij andere broeders en zusters in de Here. Zij komen op kerstavond weer naar ons, dus zo helpen wij elkaar het kerkelijk jaar door.

Ik bid dit jaar, net als anders, voor zegen op de boerenbedrijven, waar gewas en vee zo belangrijk zijn voor het voortbestaan. En voor groei in arbeid, dat mijn praktijk nog verder tot bloei mag komen. Zodat ik nóg meer stiefmoeders, vaders met een nieuw gezin, stellen met een samengesteld gezin en kinderen in scheidingssituaties mag begeleiden in moeilijke tijden.

Gisteren scharrelde ik rond op het erf van mijn ouderlijk huis en genoot. Prachtig lenteweer: knisperend fris en warm zonnig tegelijk. Dikke lichtroze knoppen in de tulpenboom en het eerste schaap met barensweeën. Voordat ik weer richting de koekstad reed, plukte ik een ieniemienie boeketje met sneeuwklokjes, en keek de lammetjes de baarmoeder uit. Tevergeefs. Pas vannacht sms’te broerlief dat de eerste vier lammetjes zijn geboren.

De lente is dus in aantocht en één van mijn gebeden is al verhoord: op zaterdag 15 maart aanstaande vindt de eerste halfjaarlijkse landelijke ontmoetingsmiddag voor christelijke stiefmoeders plaats!

Biddag en middag: slechts één letter verschil. Op deze biddag daarom aandacht voor een gezellige en informatieve middag, die veel stiefmoeders uit heel Nederland de (h)erkenning, moed en bemoediging biedt die zij nodig hebben. Kom jij ook? De sneeuwklokjes staan al op tafel!