Toen wij bijna veertig jaar geleden in het huwelijksbootje stapten, besloten we bij het naderen van ons eerste Kerstfeest als man en vrouw om geen kerstboom in huis te halen. Het was geen principekwestie, maar had ernaast gelegen, zou mijn moeder zeggen. Iets van heidense gebruiken en zo…
Dankzij de kaarsjes en kerststukjes overal in huis, was Kerst er niet minder gezellig en sfeervol om. Vonden wij. Dus handhaafden we dat net-niet-principe ook de jaren erna. We verhuisden van de hoofdstad naar een dorpje op de Veluwe, waar in oktober 1980 onze dochter geboren werd.
Enkele jaren verstreken… En toen brak Kerst 1982 aan. Dochterlief was een paar maanden daarvoor twee geworden en had voor het eerst intens van haar verjaardag genoten. Geweldig vond ze het, de slingers en ballonnen, de visite, de cadeautjes en de taart. En dat allemaal voor haar! Al drong dat pas in de loop van de dag echt tot haar door, zodat ze de dag erna teleurgesteld moest constateren dat het wel erg snel weer voorbij was, die feestvreugde.
In de daaropvolgende adventtijd lazen wij als christelijke ouders haar natuurlijk heel wat keren het kerstverhaal voor en legden haar uit dat Kerstfeest eigenlijk zoiets was als Jezus’ verjaardag. We vierden immers Zijn geboorte! Dat begrip ‘verjaardag’ snapte ze wel, nu ze zo kort daarvoor aan den lijve had ervaren wat er bij dat jarig-zijn kwam kijken.
Ze verheugde zich dus enorm op het komende feest en kon niet wachten tot het zover was.
Op Eerste Kerstdag 1982 haalden we haar uit haar ledikantje en vertelden haar dat het nu toch écht Kerstfeest was, de verjaardag van de Heer Jezus. Met stralende oogjes zat ze op papa’s arm die haar naar beneden droeg. Maar toen de deur van de woonkamer voor haar openging, zagen we dat haar gezichtje betrok. Beteuterd keek ze om zich heen. ‘Geen slingers? Geen ballonnen?’ vroeg ze.
Met de ogen van een kind keken we om ons heen en kwamen tot de conclusie dat we de verjaardag van onze Heer inderdaad wel erg sober hadden aangekleed. Als er iemand een heus feest verdiende met alles erop en eraan, dan was Hij het toch wel! Hij verdiende het toch zeker om eens extra uit te pakken als we Zijn verjaardag vierden. Om er een echt feest van te maken. Compleet mét versiering!
Het jaar erop kwam ons eerste boompje in huis. We begonnen voorzichtig. Een klein boompje. Maar wel feestelijk. Versiering en lichtjes erin, en een heuse slinger.
En ook dit jaar staat de boom er weer en leggen we onze kleinkinderen uit waarom die boom er staat en waarom we ons huis extra mooi hebben versierd… Omdat we met Kerst Jezus’ geboorte vieren! Zijn verjaardag!