Licht, zout en gist

De dingen die glimmen, de dingen die schreeuwen, de dingen die knallen. Dat zijn de dingen die ik geneigd ben te geloven. Het is overduidelijk, dus het moet waar zijn. Het is groots en meeslepend, dus het is vast belangrijk. Het is indrukwekkend en dat is hoe het leven zou moeten zijn.

Ik bak graag cupcakes. Af en toe. Niet te vaak, om overduidelijke redenen. Voor mijn verjaardag kreeg ik van mijn schoonmoeder een setje opzetstukjes voor het versieren van cupcakes. Als je er handig in wordt, dan tover je zonder problemen roosjes, bloemen, blaadjes… Prachtig die frosting, en heerlijk! Een lekker dikke laag… Tenzij je cupcake niet goed is gerezen of nergens naar smaakt. Dan kan die frosting ook de container in.

Inmiddels ben ik ervan overtuigd dat je alles wat er dik bovenop ligt beter kunt benaderen met enige argwaan. Want aan het einde van een mensenleven zegt iedereen hetzelfde. Al dat grote bleek het antwoord niet te zijn. Al het nastreven van het spectaculaire bleek in no time te verdampen. Het waren de kleine dingen, de schijnbaar doodgewone dingen, de dingen dicht bij huis en hart, die ertoe deden.

Volgens mij kunnen we kiezen: of het ligt er dik bovenop of het is er subtiel in verweven.

De grootste waarheden, heb ik ervaren, zijn het meest vluchtig. Ze zijn als een geheim dat overal doorheen geweven is. Soms vang je ineens, heel kort, een glimp op van het patroon. En dan is het weer weg. Met grote ogen blijf ik op die momenten achter. Ik kan het niet navertellen of uitleggen, maar de impact blijft hangen als een grondtoon.

Dan denk ik aan licht, aan zout en aan gist. Het licht waardoor ik mezelf met andere ogen zie. Het zout waardoor in alledaagse dingen mijn passie te proeven is. De gist die lucht en ruimte in mijn leven creëert. Licht is niet te vangen. Zout lost op en is niet langer te zien. Gist bruist en blaast zonder de aandacht naar zich toe te trekken. Alles wat werkelijk een verschil maakt, is ongrijpbaar, onzichtbaar, schijnbaar onbeduidend en toch overal. Je hoeft het niet te zien, want het effect spreekt voor zich. En als het ontbreekt weet je gelijk: de lamp is stuk, het eten smaakt niet, het brood is niet gerezen.

Ik heb een roman geschreven. God is er subtiel in verweven. Dat heb ik heel bewust gedaan. Hij is geen knalroze frosting die zich schreeuwerig aan je opdringt. Subtiel is de taal van een God Die Zich zo met jou vermengt dat je niet meer weet waar jij eindigt en Hij begint. En je leven is daarna nooit meer hetzelfde.

Lara is getrouwd met Dennis en werkt als GZ-psycholoog. Ze heeft een passie voor mensen, voor woorden en voor de lastige vragen van het leven. In september 2017 debuteerde Lara met de psychologische roman Teken van thuis. In Teken van thuis beschrijft ze de zoektocht van een succesvolle jonge vrouw die een onbegrijpelijke boodschap krijgt van een vreemdeling en daarna nooit meer dezelfde zal zijn. Teken van thuis is verkrijgbaar in de boekhandel of online. Volg Lara ook op Facebook om op de hoogte te blijven van de laatste nieuwtjes.