Wonderen bestaan, daar zijn de meesten wel van overtuigd. Maar zie of herken je ze ook in jouw eigen leven? Persoonlijk vind ik dat best lastig. Helemaal als mijn gebeden niet verhoord lijken te worden of anders verhoord worden dan ik graag wilde.
Zo heb ik veel gebeden voor een nieuwe job, want voor mijn eigen werk als bloemist ben ik afgekeurd vanwege mijn chronische rug- en bekkenproblemen en dus moest ik op zoek naar iets anders. Eerst vond ik een baan bij een callcenter; niet echt wat ik zocht. Ik ben echter positief ingesteld en besloot te wennen op mijn nieuwe werk en ervoor te gaan, maar wel in de hoop dat ik voor het einde van het nieuwe jaar iets passenders zou vinden. Maar dat ‘voor het einde van het jaar’ was blijkbaar niet wat God in gedachten had…
Omdat ik me in een re-integratietraject bevond, had ik sollicitatieplicht. Mijn schoonmoeder, die dat wist, belde om te zeggen dat ze een leuke vacature in het Reformatorisch Dagblad had zien staan. Omdat ik op site die daarin werd genoemd niet de juiste info vond, belde ik het bedrijf op. Vooralsnog vooral uit plichtsbesef.
Het telefoongesprek maakte me echter heel enthousiast, want deze baan omvatte alles wat ik in een baan zocht. Dus toch maar een brief schrijven, besloot ik. En daarna ging het heel snel. Ik werd gebeld en uitgenodigd voor een gesprek. Daarna kreeg ik veel eerder dan de uiterste datum te horen dat ik mocht komen proefwerken. Vervolgens hoorde ik tijdens die dagen al dat ik het geworden was en binnen een week werd de detacheringsovereenkomst met de Jumbo gemaakt. En ik? Ik stond erbij en ik keek ernaar. Nou ja, uiteraard had ik ook wel wat gedaan, maar voor mijn gevoel was dat niet zo.
Waar ik hoopte om aan het einde van het jaar een andere baan te hebben gevonden, kreeg ik die zo in mijn schoot geworden. Binnen een maand was ik weg bij het callcenter en kon ik opnieuw beginnen. Een wonder, vind ik.
En jij, geloof jij in wonderen? En zie je ze ook? Anderen zeiden tegen me dat ze het zo knap van mij vonden, deze nieuwe baan. Zo zou ik het inderdaad kunnen bekijken, de eer naar mezelf toe trekken. Maar nee, de eer komt God toe. Wat hebben we een grote en goede God. Die op Zijn tijd Zijn plan voltrekt. En samen met David, zingt mijn hart het uit:
Wie bij U hun geluk zoeken
zullen lachen en vrolijk zijn,
wie van U hun redding verwachten,
zullen steeds weer zeggen:
‘God is groot!’
(Psalm 70:5, NBV)
Uit ervaring weet ik ook wat het is om geen vervulling van je gebed te zien, te wachten op een wonder en uitkomst. Wacht jij? Vertrouw dan op God en op Zijn tijd! Want Hij heeft alles in Zijn hand en zorgt voor jou. Zie je geen uitkomst meer… Ik weet hoe moeilijk het is, maar – nog belangrijker – God weet dat ook, en ik hoop en bid dat je troost in Zijn Vaderarmen vindt en Hij je hart zal vullen met geduld en berusting. Én je uiteindelijk zal helpen.
Nieuwe berichten door Ilse Redering (toon alles)
- Niet-besteld leven - 11 maart, 2019
- Alles nieuw - 11 februari, 2019
- Hef je blik omhoog - 14 januari, 2019
