Ik hou van ondernemen. Ik vind het heerlijk om iets nieuws te creëren en de wereld te verrassen met een andere kijk op de zaak (letterlijk en figuurlijk). Ik vind het ook vooral erg leuk elke dag weer iets nieuws te leren, maar de mindere kanten van het ondernemerschap testen past echt mijn karakter.
Mensen zeggen altijd: het gaat goed hè, met How 2 Spend It? En ja, dat klopt. Het gaat gelukkig erg goed met het bedrijf. God opent deuren waarvan ik niet eens kon dromen dat ze er überhaupt waren! Ik geniet ervan om te zien hoe Hij Zijn visie en creativiteit in dit bedrijf stopt en dat ik eraan mag meewerken. Wat mensen niet zien, is dat het ook gewoon hard werken is. Geen klacht, wel een feitje. En iets dat privé soms ook voor de nodige creativiteit zorgt om alle ballen hoog te hou-den. Ik heb me er bij neergelegd dat ballen hooghouden blijkbaar niet meer alleen iets is dat de jongens vroeger op het voetbalveld deden. Welcome to a woman’s world ;-)
Wat mensen ook niet zien, is de worsteling die een ondernemer soms kan hebben met de risico’s die hen zo nu en dan boven het hoofd hangen. Soms heb je dan de neiging om te gaan lopen piekeren. Althans, misschien jij niet, maar ik wel. Stom misschien, wel heel menselijk.
De maanden september en oktober waren van die maandjes, waarin het verlossende antwoord maar op zich liet wachten. Op die momenten ben ik zo blij dat ik God ken. Zonder hem zou ik op zijn van de zenuwen. Maar in plaats daarvan, bevestigde Hij me iedere dag dat het goed ging ko-men. Iedere dag weer. Elke keer op een andere manier. God vroeg me op een gegeven moment zelfs: waarom zou ik dit bedrijf zo zegenen en dan beschadigen? Tja…. Soms probeer ik onge-merkt blijkbaar toch even op Zijn plek te gaan zitten. Een plek die me niet best past overigens. Mis-schien herken je dat wel?
Na een maand van bevestiging, kon ik dan ook niet anders dat het antwoord tegemoet lachen. Eenmaal de grote dag van een belangrijk gesprek kon ik dan ook vol vertrouwen het gesprek in gaan. Toch is er dan soms iets in mij dat zegt dat ik me nóg beter moet voorbereiden. Nog een keer alles lezen. Gelukkig weet ik inmiddels dat Zijn Woord zoeken het enige is wat me op zo’n moment echt helpt. Resultaat? Een gesprek dat in eerste instantie niet al te gezellig begon, maar waarin God grote wonderen deed.
En weet je wat grappig is? Gelijk na dat gesprek kreeg ik de bevestiging dat uitdaging 2 ook een goede afloop had. God had getest of ik zou blijven vertrouwen en gelukkig had het verhaal een lang-en-gelukkig einde. Een mooi lesje: wie is hier nou de ondernemer? Gelukkig is God de CEO en mag ik Zijn medewerker zijn.
Maar ik wil Uw kracht bezingen. Reeds ’s morgens vroeg jubel ik het uit over uw goedheid en trouw. Want U bent voor mij als een burcht, een wijkplaats voor als het mij te moeilijk wordt.
(Psalm 59:17 HTB)
Ga jij ook wel eens op de stoel van de CEO zitten?