De meest intieme momenten met mijn dochter spelen zich in het donker af, in de nacht. Dat begon al bij haar geboorte heel vroeg in de ochtend en liep via de nachtelijke voedingen door naar de keren dat ze tegenwoordig ’s nachts moet huilen. Omdat ze een nare droom heeft gehad of ergens van is geschrokken.
Wat me het meest van die momenten bijblijft, is haar armen vastgeklampt om mijn nek en haar beentjes om mijn middel. Als ik ook maar enige beweging maak om haar weer terug in bed te leggen, klemt ze haar armpjes en benen nog steviger vast. Alsof ze alleen in mijn armen veilig is.
Dat gevoel van veiligheid zie ik ook in deze psalm. David is in de woestijn, dorstig, en vindt in God zijn ‘Helper’. David zal als herder ’s nachts ook genoeg gewaakt hebben. We weten natuurlijk dat hij zijn schapen soms moest beschermen tegen wilde dieren (1 Sam. 17:34). Wij zien die dieren doorgaans alleen in dierentuinen, achter een hek. Maar oog in oog staan met een hongerige leeuw? Ik zou als schaap héél dicht bij de herder blijven, want alleen daar ben je veilig.
In het dal kun je je heel onveilig voelen. Fysiek, als je bijvoorbeeld een beroving hebt meegemaakt, maar ook mentaal. Als je niet over je problemen durft te praten omdat je je schaamt, of omdat je bang bent om hulp te vragen. Op zo’n moment kun je je het beste vastklampen aan de Helper. In de wetenschap dat je bij Hem veilig bent. Ook al is het donker om je heen.
Tekst: © Sestra dagboek (diverse auteurs)
Na een jaar waarin mensen vaak noodgedwongen binnen zaten, is er tegelijk een nieuwe waardering ontstaan voor de natuur – juist omdat die soms zo verrassend dichtbij te vinden is. Het Sestra dagboek neemt je daarom mee op pad door allerlei landschappen. In elk landschap is iets te vinden wat raakt aan het leven van alledag én aan Gods aanwezigheid daarin.
Bekijk en bestel hier.