Time flies!

Al woon ik al jaren op mezelf, nog steeds heb ik bij mijn ouders een eigen postvakje. Zodra ik thuis kom en iedereen gedag gezegd heb, loop ik naar mijn vakje om te zien of er wat voor me in zit. Een magazine met een artikel voor mij, een brief aan mij geadresseerd op het adres van mijn ouders of wat anders. Nu lagen er een aantal foto’s in van mijn tienerwerk bij de Hollandse Skiweken van 2007.

Een hoop mooie herinneringen kwamen voorbij. Ik heb daar de afgelopen acht jaar tienerwerk gedaan, en de foto’s waren dus van mijn eerste jaar. Naast de studies die we met elkaar deden, waren we overdag op de piste te vinden. De tieners die inmiddels jongvolwassen zijn, zien er daar echt nog zo jong uit. Maar door de jaren heen zijn ze op eigen benen gaan staan. Wanneer ik nu ze tegenkom, is het altijd een heerlijk weerzien en delen we mooie herinneringen. Door de jaren heen heb ik velen van hen mogen volgen en hebben ze nog altijd een bijzonder plekje in mijn hart.

Wat gaan de jaren dan snel! Mijn moeder vroeg daarop: ‘De jaren vliegen voorbij, dus wat maak je dan van je leven?’ Dat gaf denkstof te over. Want ja, de jaren vliegen. Niet lang geleden zei ik voor een tweedejaars havo-klas dat ik eigenlijk niet veel ouder was dan zij. De verraste non-verbale reactie van de 14-jarigen bracht een lach op mijn gezicht. Tsja, geef ze eens ongelijk. Voor hun idee ben ik al bijna bejaard met mijn 28 jaar. Maar ik kan me de tijd op de middelbare school nog goed herinneren. Sommige momenten staan nog zo vers op mijn netvlies, dat het helemaal niet 14 jaar geleden lijkt. Wat maak je dan van je leven?!

De laatste tijd realiseer ik me maar al te goed dat het leven juist mooi is wanneer je leeft. Niet overleven door me door een volle agenda heen te slaan, maar echt rust en ruimte creëren. Om niet voorbij te leven aan emoties en gedachten, maar mezelf kwetsbaar op te stellen. Om de mooie en moeilijke momenten in mijn leven echt te voelen, in plaats van er aan voorbij te sjezen. Dat draagt bij aan het ten volste leven voor mezelf, voor God en de mensen die me dierbaar zijn. Dat zijn de kostbare juwelen, de gedenkstenen in de wirwar van emoties, belevenissen en prikkels van elke dag. Niet die mooie foto op Instagram, die treffende blog of die coole statusupdate op Facebook. Nee, het echte moment van zijn aan de keukentafel met een lekker bakkie thee, het spontane diepe gesprek op die verjaardag of een gebedswandeling langs het strand. Mijn momenten waarbij ik mijn leven kostbaar acht. De momenten waarbij ik onbewust of bewust de juwelen van mijn leven verzamel. Want ja, het leven vliegt voorbij!