Naarmate ik ouder word, zie ik in de spiegel steeds meer gelijkenis met mijn moeder. Ik vind het mooi om gelaatstrekken of eigenschappen van voorgaande generaties terug te zien.
Wat ik ook van mijn moeder heb, is mijn liefde voor zingen. Ze had geen gemakkelijk leven, maar was altijd aan het zingen. Tijdens het afwassen zongen we altijd samen. Zij was van de generatie van de liederen van Johannes de Heer. Sommige teksten zijn gerust ‘oubollig’ te noemen, maar als ik ze nu hoor – met dank aan Joke Buis, die ze prachtig vertolkt – word ik weemoedig én blij en denk ik weer aan mijn moeder. Een van haar favorieten was het lied Er komen stromen van zegen, dat heeft Gods Woord ons beloofd. (Zangbundel Joh. de Heer 57) ‘Je moet ze wel willen zien, die stromen’, zei mijn moeder dan. ‘Tel je zegeningen.’
Ik had er toen niet altijd oog voor, maar ook dat ben ik steeds meer gaan zien naarmate ik ouder word: God zegent elke dag opnieuw, soms in heel kleine dingen maar eigenlijk ook best vaak in heel grote. Stromen van zegen, komen als plasregens neer. Echt wel! Mijn moeder was een heel gelovige vrouw. Wat een zegen dat ik zo’n moeder heb gehad.
Tekst: © Zandkorrels (Zij en Zeeuws)
