Poeh poeh, wat een dag! Blij dat ik zit! Tja, op zo’n dag als vandaag merk je wel dat je geen achttien meer bent. Maar wat een feest, zeg! Dat moment dat Samuel…
Nee, laat ik bij het begin beginnen. Ik moet met name deze dagen zo vaak terugdenken aan toen ik een klein ventje was en uren bij mijn oma op schoot zat. Ik hing aan haar lippen als ze me vertelde over vroeger, over mijn opa en mijn ooms, die ik nooit heb gekend. Op de keper beschouwd was ze mijn oma niet eens, maar dat terzijde…
Oma heeft een moeilijk leven gehad. Ze verloor in korte tijd haar man en haar beide zoons, en dat terwijl ze in een vreemd land woonde waar ze niemand kende en niemand had. Nou ja, behalve mijn moeder dan.
Samen met haar is ze uiteindelijk teruggekeerd naar het land waar ze vandaan kwam. Mijn moeder koos ervoor om haar schoonmoeder niet alleen te laten gaan en trok mee naar het voor haar vreemde land met vreemde mensen, vreemde gebruiken en een vreemde God. Wat ben ik trots op haar dat ze de schouders eronder zette en een bestaan wist op te bouwen voor mijn oma en haarzelf. Tijdens haar eerste baantje leerde ze mijn vader kennen en aan die liefde dank ik dus mijn bestaan.
Maar terug naar mijn oma. Ze vertelde me ook altijd over haar God, de God van Abraham, Isaak en Jakob. De God op Wie ze een tijdlang best boos was geweest, maar die Zijn beloften aan haar en haar volk altijd trouw was gebleven. Zo had God beloofd dat het volk groot en gezegend zou worden en dat door dat volk alle andere volken op aarde ook genade en zegen zouden ontvangen. Daarbij liet God Zich niet tegenhouden door kinderloosheid, familievetes, hongersnoden en zelfs niet door een huwelijk dat strikt genomen niet had mogen plaatsvinden – dat tussen mijn Moabitische moeder en mijn Israëlitische vader. Zijn zegen en genade kennen blijkbaar geen grenzen!
Neem mij nou… Ik ben gezegend met een rijk nageslacht. Mijn zoon Isaï heeft zelfs acht zonen. En een van hen – de jongste nog wel – is dus vandaag door Samuel tot koning over Israël gezalfd.
Dat moment dat Samuel de olie uitgoot over het jonge, rossige hoofd van mijn kleinzoon David zwol mijn hart op van trots. Van trots… en van het zeker weten dat ik als een kleine schakel deel uitmaakte en getuige was van een grote stap in Gods plan: genade en zegen voor de hele wereld!