In de jaren dat mijn lief en ik elkaar kennen hebben we heel wat keren afscheid van elkaar moeten nemen. Vaak voor een lange tijd. Na elk afscheid voelde ik me steevast verdrietig en unheimisch. Met mijn ziel onder de arm kon ik meestal die eerste dagen na zijn vertrek mijn draai niet vinden.
Zo stelde ik me ook de gemoedsgesteldheid vlak na Jezus’ hemelvaart voor. De leerlingen waren drie jaar heel intensief met Jezus opgetrokken en hadden heel wat meegemaakt, zeker de laatste weken. En toen was het opeens afgelopen. Voorbij. Ze moesten afscheid nemen.
Ik werd altijd een beetje treurig van die gedachte. Want ook al had Jezus hen voorbereid op dat afscheid en hun een Plaatsvervanger beloofd, toch kon ik me zo voorstellen dat ze zich wat unheimisch voelden toen Jezus verdween en zij alleen achterbleven. Wat moesten ze doen? In gedachten zag ik ze dan de berg af sjokken, hun ziel onder de arm, en vermoedde ik dat ze eenmaal terug in Jeruzalem hun draai niet konden vinden.
Maar het tegendeel is waar. We lezen dat ze in grote vreugde teruggingen naar Jeruzalem en daar elke dag bij elkaar kwamen om God te loven. Om samen te bidden. En ook op het bewuste pinksterfeest waren ze bij elkaar. Samen beleefden ze de komst van de heilige Geest en daarmee de geboorte van de gemeente. En ook na die ingrijpende dag bleven ze bij elkaar. Ze deelden wat ze hadden, gingen samen naar de tempel, aten samen bij elkaar aan huis en loofden God. Een samenleving pur sang.
Als de gemeente van Jezus Christus hier op aarde zó functioneert, is Jezus niet ver weg, in de hemel. Dan is Hij in en door zijn lichaam aanwezig en werkzaam hier op aarde. Zo is de kerk bedoeld. Een onlosmakelijke eenheid waarvan de onderdelen elkaar aanvullen en versterken. Een synergie. Een samenleving ín de samenleving.
Wat een voorrecht en wat een verantwoordelijkheid om elkaar tot een hand en een voet te mogen zijn! En om als zijn lichaam Hem te mogen vertegenwoordigen en bekendmaken in onze omgeving waar we mensen mogen dienen met zijn handen en liefhebben met zijn hart!
Tekst: © Ga met God en Hij zal met je zijn (Tineke Tuinder-Krause)