Perfectie is iets waarover we kunnen praten, maar wat niet tastbaar is. Het streven ernaar heeft iets goeds, namelijk dat het ons uitdaagt het beste uit onszelf te halen.
In de Bergrede vinden we een begrip dat dicht raakt aan perfectie: volmaaktheid. Het Griekse woord dat hier wordt gebruikt, teleios, betekent ‘volmaakt’, in de betekenis van ‘afgerond’. De opdracht die Jezus hier geeft, is om ‘volmaakt’ te zijn, zoals God dat is. Wanneer we ons eigen streven naar perfectie vooropstellen, dienen we de afgod Perfectie. Het is Gods volmaaktheid die we nodig hebben!
God maakte ons als mensen om in Zijn perfecte hof van Eden te leven. Als mensen hebben we daar aan het begin al hopeloos in gefaald. De perfectie die God ons heeft gegeven kunnen we daarom nooit halen. We kunnen twee dingen doen: zelf perfectie creëren en die als een afgod nastreven; of erkennen dat perfectie bij God ligt, en onze gebreken bij Hem leggen.
De wereld van vandaag is gebroken. Juist in die gebrokenheid kan God laten zien dat we volmaakt voor Hem zijn. Durf jij je perfectiecontrole over te geven aan God? Vertrouw je dat Zijn beloften, wijsheid en liefde jouw maatstaven zelfs kunnen overtreffen?
Tekst: © Dagboek (Zij Lacht)
