Onderbroeken wassen. Stapjes zetten. Woordjes zeggen. Worteltjes eten. Snottebellen wegvegen. Jurken herstellen. Boeken lezen. Melk drinken. Poppenkleertjes naaien. Pannenkoeken bakken. Ze deed het zonder klagen. Ze leerde het zonder haar geduld te verliezen. Ze zorgde dag in, dag uit. Ze was er. Ze is er. En ik hoop dat ze er nog heel lang zal zijn. Ze is allerliefste. Ze is de allerbeste. Mijn moeder. Mama.
Als ik dat alles de revue laat passeren, word ik stil. Nooit eerder heb ik zo beseft wat ze allemaal voor me gedaan heeft. Nooit eerder drong het tot me door hoeveel ik van haar geleerd heb. Nooit eerder heb ik me gerealiseerd hoeveel ze zorgde. Nooit eerder was ik me bewust van de liefde die uit alles blijkt.
Als ik iets verprutste, bleef ze toch in me geloven. Als ik haar verdriet deed, mocht ik me toch weer in haar armen werpen. Als ik me onuitstaanbaar gedroeg, verwende ze me. Als ik haar liet vallen, hield zij mij stevig vast. Al die keren. Al die jaren. Altijd bleef ze van me houden.
Nu is het bijna Moederdag, en dat vraagt om iets bijzonders. Lieve woorden. Stevige knuffels. En een perfect cadeautje. Zodoende pluis ik alle folders uit. Struin de winkels door. Zoek het internet af. En dan beland ik op een site, waar ik niet één perfect cadeautje zie, maar… enorm veel. Dus ik duikel een leeg A4’tje op, pak een pen, en maak een lijstje.
Als ik een punt achter het laatste woord op mijn lijstje zet, slaak ik een zucht. Hoe kan ik hier ooit uit kiezen? Ze is dol op tuinieren, en dus is Moestuinmoederen misschien wel de beste keus. Maar ze is ook de vijftig al gepasseerd en dus is Pluspunt misschien wel een beter idee. Of misschien huist er diep in haar wel een schrijfster en is Bijschrift of Onderweg met Jezus wel het cadeau dat ik moet geven. En Zomer mag ze gewoon niet missen. Maar Superkleinkind dan? En Megamama’s en superzonen? Die zijn te leuk om te laten liggen. En de aanbieding van Elisabeth kan ik eigenlijk ook niet aan me voorbij laten gaan.
Mijn blik gaat nog eens over de titels, en dan klaart mijn gezicht op. Waarom kiezen? Ik geef het gewoon allemaal. Ze is tenslotte niet zomaar een moeder. Ze is een supermoeder. Een megamama.
En dat verdient een megacadeau, toch?