Ik herinner mij een spelletje uit mijn kindertijd, waaraan ik gewoonlijk op alle mogelijke manieren probeerde te ontkomen. Het heette ‘Koning van de berg’. De spelers zochten een wat hogere plek uit, die ‘de berg’ werd. De ‘koning’ was degene die zijn territorium verdedigde door iedereen die in zijn buurt kwam weg te slaan of te duwen. Het was een gemeen spelletje.
Maar het was niets vergeleken met de levensechte ‘Koning van de berg’-strijd die plaats vond tussen Pilatus, Herodes, de religieuze leiders die zichzelf wilden opwerken … en de echte Koning Jezus, de Ene. Als je kijkt naar al de momenten van dit schijnproces in Lucas 22, houd dan steeds de woorden in gedachten die in vers 70 staan: ‘U bent dus de Zoon van God?’
Stel je eens voor dat je al deze gebeurtenissen op een groot televisiescherm voorbij ziet komen. Tijdens het hele proces staan onder in je beeld steeds de woorden ‘de zoon van god’. Het ironische is dat de enige reden waarom Christus voor zijn aanklagers stond, precies die waarheid was. Hoewel zijn aanklagers zelf de waarheid niet begrepen, werd Christus schuldig verklaard, juist omdat Hij de Zoon van God was en zou zijn. Ze zouden uiteindelijk een rebel vrijlaten en de Redder van de wereld kruisigen.
Mensen kunnen Christus veroordelen voor iets wat zij bedenken, en intussen is Hij toch wie Hij is. Ben je daar niet dankbaar voor? Geen ongeloof, hoe groot ook, kan Hem veranderen of in verwarring brengen. Waarom geloofden de hogepriesters en de schriftgeleerden niet? Waarom konden ze hun Messias niet accepteren? Omdat zij de koning van de berg wilden zijn.
En dus werd onze Redder uitgekleed. Bespot. Bespuwd. Geslagen, telkens opnieuw. Gegeseld. Tot Hij onherkenbaar was geworden. De volheid van de Godheid in een mensengedaante. De heldere Morgenster. De Alfa en de Omega. Het gezalfde Lam van God. De geliefde Zoon van God. De glans van zijn Vaders glorie. Het Licht van de wereld. De Hoop van het eeuwige heil. De Lelie in het veld. De Vredevorst. Het Zaad van David. De Zon van gerechtigheid. De gezegende en enige Heerser, de Koning der koningen en de Heer der heren. Immanuël, God met ons.
Hoe Jezus ook gekleineerd wordt, Hij is niet klein te krijgen. Dat is de verschrikkelijkste waarheid waarmee een spottende mensheid straks geconfronteerd zal worden. Jezus is de Koning van de berg.
Tekst: © Ontmoet Jezus (Beth Moore)