Heb geduld

Wat voor een wegpiraat ben jij? Menig mens wordt totaal gefrustreerd als men na een lange dag aan moet sluiten in een file. Als iemand dan verkeerd anticipeert in het verkeer, is een boos gezicht of gemopper in een auto geen uitzondering. Misschien herken je dat zelf ook wel. Rij je iemand vast achter een vrachtwagen, of gun je iemand dat plekje voor je? Het verkeer is absoluut een goede oefening voor je karakter, en je hebt mogelijkheden te over om aan je geduld te werken.

Geduld lijkt zomaar een passief woord. Geduldig zijn is moeten wachten tot dingen veranderen of jij je zin krijgt. Steeds weer realiseer ik mezelf dat geduldig zijn niets met passiviteit te maken heeft, maar dat het een werkwoord is. Het werkwoord ligt hem namelijk in het loslaten. Durf ik het plaatje dat ik heb van mijn leven in Gods handen te leggen? Wil ik God vertrouwen, dat Hij op Zijn tijd en op Zijn manier inzicht geeft in mijn leven? Durf ik de controle uit handen te geven en mijn leven echt los te laten?

Of dat nu gaat om mensen die God nog niet kennen van wie ik hou tot aan het plaatje dat ik van mijn toekomst heb. De zorgen die ik maak of het ontbreken van wijsheid in bepaalde situaties. De grote vraag binnen geduld is vertrouwen. Vertrouw ik dat wat God zegt ook waar is? Geloof ik dat Hij voor me zorgt? Dat ik nooit iets tekort zal hebben? Dat Hij me leidt in mijn leven? Dat Zijn wegen en gedachten hoger zijn dan die van mij?

Dan besef ik me opeens dat ik nog veel mag leren. Juist omdat ik mijn leven zo vaak vanuit mijn perspectief bekijk. Vanuit mijn frustraties, mijn verdriet, mijn gemiste kansen. Dan rijst in mij de vraag of ik in die gebrokenheid alles wat ik heb aan God over wil geven en mijn leven aan Hem wil wijden. Want daar ligt voor mij de start van geduld!

De komende autoritjes verheug ik me dus al op mijn leermomentjes. Om liefdevol, genadig en vriendelijk te zijn tegen mijn medewegberijders en daarin mijn geduld te oefenen. Loslaten. Vertrouwen. Opzien naar Hem!