Toen ik laatst een aflevering keek van American Idol, zei een van de juryleden tegen een begaafde zangeres dat het zingen bij haar vanzelf leek te gaan. Hij zei ook dat er iets mis is als een zanger of zangeres heel veel moeite moet doen. Zingen moet van binnenuit komen, zei hij, het moet iets natuurlijks zijn.
Die opmerking bleef me bij, ook met betrekking tot ons leven. Wij vrouwen werken zo hard. We doen zo ons best om alles goed te doen. En dat is mooi, maar vaak proberen we het uit eigen kracht voor elkaar te boksen, in plaats van te vertrouwen op het werk van de Geest in ons. Hoe kun je weten of je in eigen kracht werkt, in plaats van te groeien en te leven vanuit genade? Dat voel je. Je raakt gestrest, je begint te piekeren of je wordt bekropen door het gevoel dat je je doel wel nooit zult bereiken. Langzaam maar zeker raak je je vreugde kwijt, je vonk, omdat je zo hard je best doet.
Begrijp me niet verkeerd – je best doen hoeft niet slecht te zijn. Maar alleen als je hard werkt en je best doet vanuit een basis van genade. Werken in de Geest, zogezegd, terwijl je vertrouwt op de groei en de verandering die Hij in jou bewerkt. Ik geloof dat inspanningen die gebaseerd zijn op genade voortkomen uit het besef hoe intens geliefd je bent. Als je de waarheid van Gods liefde voor jou diep laat doordringen, motiveert dat je om je in je leven en je werken te laten leiden door de Geest.
De Geest fluistert tot je hart wanneer je toch weer doorschiet in de prestatiemodus. Hij laat het je weten als je moet loslaten in plaats van beter je best te doen. God Zelf helpt je: ‘Waar kan ik Uw Geest ontgaan, waar Uw aangezicht ontvluchten? (…) Uw hand zou mij leiden en Uw rechterhand mij vasthouden.’ (Psalm 139:7, 10) Het duurt misschien even voordat je je realiseert dat Hij probeert je aandacht te trekken, maar als je eenmaal tot dat inzicht komt, zal je ziel rust vinden bij Hem.
Ieder van ons heeft goede voornemens. We willen allemaal graag uitgroeien tot de vrouw die God voor ogen heeft. We willen allemaal leren om meer lief te hebben en de roeping te vervullen die God op ons leven gelegd heeft. Dat zijn goede verlangens. Maar vandaag wil ik benadrukken dat we die dingen niet in eigen kracht hoeven te verwezenlijken. De groei hangt niet van ons af, en dat is een enorme opluchting. We mogen stoppen met pogingen om zelf groei tevoorschijn te persen en in plaats daarvan steunen op God. We mogen vertrouwen op het werk van zijn Geest.
God zal ons door elke dag, elke week en elk jaar heen helpen, Hij zal ons leiden door zijn Geest en door zijn Woord. We mogen erop vertrouwen dat Hij de vrucht van de Geest in ons zal voortbrengen. Wanneer we Hem door ons heen laten leven, wordt ons leven een dans in plaats van een eindeloze inspanning. Meer vrijheid en minder beperkingen. Meer genade en minder prestatiedrang. Minder perfectionisme.
Ik bid dat je vandaag beseft hoe heerlijk het is om te groeien in genade, en dat je leven iets meer op een dans zal gaan lijken.
Tekst: © Kijk eens naar de bloemen (Sarah Beth Marr)
Als we proberen onszelf bij te houden in ons drukke leven, kunnen we zomaar de diepe verbinding met God missen. Je gaat dan je vervulling in iets anders zoeken dan in God. In Kijk eens naar de bloemen helpt Sarah Beth Marr vrouwen om de drukte achter zich te laten en hun hart, ziel en gedachten te verfrissen. Dit dertigdagenboek is een retraite die je helemaal zelf thuis kunt doen. Voor elke dag vind je een Bijbeltekst, een langer gedeelte om te lezen, vragen om over na te denken (met schrijfruimte) en een gebed. Natuurlijk kun je dit boek ook in een langere periode lezen.