Een stukje ziel bloot

Soms heb je van die seizoenen waarin de dagen sneller in elkaar overgaan dan anders. Zoals afgelopen najaar…

Mijn herfst is voorbijgevlogen in een heerlijke aaneenschakeling van dates, appjes en telefoontjes. Eind september ontmoette ik een superleuke man en al snel stapten we in de rollercoaster die ‘daten’ heet. Met alle emoties – van onzekerheid tot aan vreugdekriebels – aan boord begon onze supergave reis die duurde tot kerstavond. Op dat moment besloten we definitief uit te stappen en dit avontuur achter ons te laten.

Ik kan me het moment in de knusse lunchroom in Breda zo voor de geest halen. Tranen biggelden over mijn wangen, terwijl ik van alles probeerde om mijn emoties de baas te worden.

De voorgaande maanden waren heerlijk geweest; ik wist mezelf gezien en gerespecteerd. Mijn date had ‘vol eer met me omgaan’ hoog in het vaandel staan en dat herstelde de littekens die waren ontstaan door de manier waarop mannen eerder met me omgingen. Ook vroeg hij me steeds: ‘Marije, wat heb jij nu nodig?’ Dat heeft me geleerd stil te staan bij mezelf. Of misschien wel voor mezelf.

Vanaf het begin van onze tijd samen was mijn gebed – ons gebed – aan God om ons te leiden. God weet als geen ander wat goed voor ons – voor mij – is. Toch ging het beëindigen van dit avontuur niet geheel zonder slag of stoot…

Maar toen kreeg ik in december een allerliefste brief van een collega. Zij schreef dat ik een geliefde dochter van God ben. God Die zegt: ‘Ik houd van jou. Ik ben blij met jou, Ik zing een lied over je en Ik wil je echt aanmoedigen en je vervullen met Mijn onuitputtelijke liefde! Ik, als je hemelse Vader, bewonder je om wie je bent.’

Een week later appte een vriendin dat ze een beeld had gezien van Jezus Die een kroon op mijn hoofd zette, waarna ik hem afzette en zei: ‘Ja, dat weet ik!’
Een diepe confrontatie met hoe ik mezelf overal altijd weer doorheen sla en me sterk houd vanuit de waarheid die ik ken. Ik schrijf en spreek er notabene meer dan wekelijks over.
Maar dan de diepe realisatie dat God opnieuw mijn hart omarmt en zegt: ‘Marije, jij bent Mijn geliefde dochter. Ik houd van jou, jij bent kostbaar in Mijn ogen en Ik kroon jou met Mijn waardigheid.’

De afgelopen weken is het weer diep in mijn hart geland, de realiteit: Zoek je vreugde in de Heer, Hij geeft je de verlangens van je hart. Ook al lopen dingen soms anders dan je hoopt of verwacht, Hij heeft alles onder controle! Gods vervulling gaat zo veel dieper dan het tegemoetkomen aan je verlangens.

Weet je? Al heb je een spetterende relatie of ben je al lang single, worstel je met kinderloosheid of heb je het moeilijk in je relatie… Geef nooit op, want God is je grote Geliefde (Jes 54:5). Hij is erbij. Wat je op dit moment ook meemaakt, waar je ook naar verlangt, hoeveel tranen je al vergoten hebt: Hij is de Koning en jij bent Zijn koningsdochter!

Ik ben zeer vrolijk in de Heere, mijn ziel verheugt zich in mijn God, want Hij heeft mij bekleed met de klederen van het heil, de mantel van gerechtigheid heeft Hij mij omgedaan, zoals een bruidegom zich bekleedt met priesterlijk hoofdsieraad, en een bruid zich tooit met haar sieraden.
(Jesaja 61:10, HSV)

Wat een heerlijke waarheid is dat. De beste Valentijn ever!