Het gebod om geen valse getuigenis af te geven, klinkt makkelijk.. Maar jij & ik weten dat het niet zo is. Niet omdat ik nou zo’n fervente leugenaar ben, maar meer omdat het vaak ongemerkt kan gaan. En omdat God me momenteel enorm op dit gebod toetst. Wat voorbeelden…
Ik ben met mijn kleine jongen boodschappen aan het doen. Ik koop wat spullen bij de HEMA en ben glad vergeten dat ik een duur item in het overkappinkje van de buggy heb gedaan tijdens het rondlopen. Niet afgerekend dus. Bij de volgende winkel zie ik het item ineens zitten en dan begint het… Tuurlijk heb ik geen zin om helemaal terug te lopen. Tuurlijk is er iets in mij dat zegt: Dat scheelt weer! Maar gelukkig was mijn geweten mee boodschappen gaan doen.
Of het moment dat ik vorige week haast had en snel wilde afrekenen in een restaurant. We hadden er met z’n tweeën de hele middag gegeten en gedronken en de rekening: €4,50. Nee, tuurlijk klopt dat niet. Dat begrijp jij nu al na het lezen. Maar in die zaak ging er bij niemand een lampje branden tot ik aangaf dat dat niet kon kloppen. En ik alles op moest zeggen wat we hadden gebruikt.
En zo gaat het al twee weken! Keer op keer een test of ik de ander er wel of niet op ga wijzen dat ik meer moet betalen. Als dat geen test is? Waarom ik die test krijg, is dan ook mijn brandende vraag :). Wellicht zodat ik dit met jullie kan delen en Hij jou hiermee bereikt? Voel jij je al aangesproken?
Nu is dit een heel duidelijk voorbeeld van waarbij je de keuze moet maken voor het goede; voor de weg van eerlijkheid. Ik kwam er echter onlangs achter dat een opmerking als: “Leuk je weer te zien! We moeten echt eens afspreken” ook een valse getuigenis kan zijn. Nu weet ik niet of dit zinnetje bij jou ook bekend is, maar bij mij kwam deze met regelmaat over mijn lippen. En zeker niet met slechte bedoelingen, maar ik had geen beeld bij wanneer we dan eens af gingen spreken en ik nam ook het initiatief niet om dan ook daadwerkelijk een datum voor te stellen. Ik had er ook nooit kwaad in gezien: het was tenslotte vanuit een enthousiasme om die ander te zien. Tot dat God heel duidelijk sprak en me liet zien dat ik hier feitelijk ook een valse getuigenis gaf. Iets wat ten koste ging van mijn betrouwbaarheid. Een gevalletje: ‘Die meid roept altijd dat ze af wil spreken, maar uiteindelijk gebeurt het nooit’.
Een valse getuigenis kan dus ook gebeuren, terwijl je niet bewust een keuze maakt tussen goed of fout. Tussen zwart of wit. Een valse getuigenis kan dus ook komen door het niet beheersen van je tong. Het impulsief roepen van dingen die je niet na kunt of zult komen (ondanks een welgemeend enthousiasme). En dat is weer een niveautje extra voor mij. Een extra lesje dat ik zal moeten leren.
Iemand nog tips voor me?