Waar is je hart?

‘Workaholic’ is het thema van de Binnenkamer. Bij het lezen van dit onderwerp gingen mijn gedachten meteen naar een paar weken terug. Naar een zondag. Een zondag waarop ik aan mijn boek Hartschrift zat te werken. Ik had een deadline en was nog niet klaar. “Mam, zit je nu alweer aan je boek? Je mag helemaal niet op zondag werken.” Tja, wat nu…? Dit is wel wat ze elke zondag in de kerk horen. En nu, voor hun ogen, houd ik me niet aan de wet?

Inmiddels, na heel veel jaren, ben ik God dank zo anders naar de wet gaan kijken en gaan leven. Ik sputter nog wat tegen. Want ja, dat boek moet af. Ik knal het mij geleerde en doorleefde argument van de afgelopen jaren erin: ik leef niet meer onder de wet, maar onder de genade. Dat klinkt in hun oren alsof ik van God los ben.

Een discussie is op gang. Want waarom mogen zij dan niet op zondag sporten? En waarom die reserves bij het naar sport kijken op zondag? Het sporten is iets wat wij hun nooit verboden hebben. Maar blijkbaar hebben ze toch automatisch aangenomen dat dit voor de zaterdag is en alle andere dagen van de week. En daar is natuurlijk ook best veel voor te zeggen.

Altijd goed, een gesprek waarom je iets wel of niet doet. Of dit nu op de zondag is of niet. Waar het uiteindelijk om draait is: Waar is je hart? Wie staat nummer 1 in je leven? In heel je leven. Op alle dagen van de week, niet alleen op zondag. Niet meer  een juk op mijn schouders: hier moet je aan voldoen. En dit mag niet en dat moet wel. Maar: lieve mensen, wanneer je leeft volgens deze regels, die door Mij gemaakt, zul je rust vinden.  Ik heb je geluk voor ogen niet je ongeluk. Ik zal je een hoopvolle toekomst geven. Geloof Mij nou.