Laatst was ik aan het hardlopen met mijn hondje. Het was een prachtige morgen in oktober en het luchtspel was ongelofelijk mooi en weerspiegelde in de rivier. Ergens op de heenweg kwam ik een vrouw van een jaar of vijftig tegen, die achter een rollator liep. De aanblik raakte me en ik voelde een diepe genegenheid voor haar.
Op de terugweg stopte ik naast haar en we raakten aan de praat. Ik vroeg haar naar haar verhaal en ze vertelde over een ongeluk waarbij ze betrokken was geweest, met als gevolg dat ze maandenlang last bleef houden van haar rug. Na vijf maanden bleek dat de artsen een verbrijzelde ruggenwervel over het hoofd hadden gezien. Nu is ze daaraan geopereerd, maar ze zal voor altijd met de pijn moeten leven.
Daarop deelde ik een stuk van mijn verhaal, waarbij er in mijn geval anders dan bij haar zicht is op totale genezing. Ik vroeg haar hoe ze volhield en ze getuigde van het positieve inzien van elke dag en het goed luisteren naar je lichaam. Het is als een rekensom: wanneer je iets doet waarvan je weet dat het veel zal kosten, betekent het dat je ervoor en erna extra rust moet inplannen.
En dat is eigenlijk iets wat voor ons allemaal geldt, of je nu ziek bent of niet. Want veel mensen zijn altijd maar druk, druk, druk en vinden het moeilijk om naar hun lichaam te luisteren, wat volgens mij veelal de oorzaak is van de onrust die velen ervaren en de tientallen burn-outs.
Daarom mijn vragen aan jou: Durf je echt stil te staan? Mag God tot je hart spreken en je hart raken? Wordt je hart bewogen door datgene wat je ziet, en kun je daar vervolgens iets in betekenen? Of ren je weer naar je volgende afspraak zonder dat wat je ziet echt binnen te laten komen?
Ik ben dankbaar voor het proces dat ik nu doormaak. Het is zwaar en heftig, omdat ik soort van machteloos ben in dezen en niet kan berekenen hoelang het gaat duren. Maar juist door die machteloosheid kan ik mijn zelfredzaamheid afleggen en me uitstrekken naar de grootheid en trouw en liefde van onze hemelse Vader. In die machteloosheid ontvang ik zo veel inzicht over het leven en zo veel wijsheid over het ontwerp van het lichaam van Christus.
We mogen elkaar troosten met de troost die we zelf mogen ontvangen, en ik heb zo lang geleefd vanuit de diepe overtuiging dat ik mezelf wel kon redden. Een stuk gebrokenheid in mijn leven dat God op dit moment herstelt, en waarin ik zo veel liefde en zorg mag ontvangen van de mensen om me heen. Het is kwetsbaar, ja. Het is zwaar, ja. Maar ik geloof dat dit de meest kostbare les is die ik tot nu toe in mijn leven geleerd heb…
Wat leer jij op dit moment?
Nieuwe berichten door Marije van den Berg (toon alles)
- Leef! - 1 augustus, 2019
- Laat jezelf zien! - 1 maart, 2019
- Laat je echte ‘ik’ zien - 24 januari, 2019
