Traditiegetrouw hebben we ook dit jaar weer een Kerstluik geschreven dat deze keer bestaat uit 6 korte overdenkingen van onze vaste schrijfsters. Het thema voor dit jaar is iets anders dan alle voorgaande jaren. Dit jaar geen Bijbeltekst of thema als uitgangspunt, maar het favoriete kerstlied van elke schrijfster. Dat mocht een heel oud kerstlied zijn, maar ook een eigentijds lied. Vandaag ontvangen jullie het eindresultaat. Het is, vinden wij, als Sestra, een heel bijzonder kerstluik geworden. Persoonlijk, herkenbaar, aangrijpend en ontroerend.
We hopen dat jullie als lezers en lezeressen je kunnen vinden in de liederen, misschien als een ver weggezakte jeugdherinnering of als een feest van herkenning. Dat jullie er iets in proeven van wat het kerstfeest ten diepste kan betekenen voor jou – ook na 26 december.
Lees, luister en verwonder…
DE LOFZANG VAN MARIA
Ik geef alle eer aan God. Ik juich voor Hem, Hij is mijn Redder. Hij koos mij uit, mij, een heel gewoon meisje. Nu zal iedereen over mij zeggen: ‘Zij is gezegend.’
Want God, Die machtig is en heilig, heeft iets geweldigs met mij gedaan. Mensen die naar Hem luisteren, behandelt Hij met liefde, nu en altijd. God heeft Zijn kracht laten zien: Hij jaagt iedereen weg die zichzelf geweldig vindt. Koningen pakt Hij hun macht af, en gewone mensen maakt hij belangrijk. Arme mensen geeft Hij veel, maar rijke mensen krijgen niets. God is Zijn liefde voor Israël niet vergeten. Daarom helpt Hij Zijn volk. Dat had Hij al beloofd aan onze voorouders, aan Abraham en aan iedereen die na Hem kwam.
(Lucas 1:46-55, BGT)
Mensen die mij kennen weten dat ik niet zo’n fan ben van kerst en al helemaal niet van kerstliederen. Bij Stille nacht krijg ik spontaan gaapneigingen; als Nu sijt wellecome wordt ingezet beginnen mijn slapen pijnlijk te kloppen en bij de eerste tonen van De herdertjes lagen bij nachte wil ik ervandoor. Maar begrijp me goed: ik ben wel een fan van Jezus! En juist daarom spreekt De lofzang van Maria mij zo aan. Het is de toon van verbazing en verwondering die me ontroert: hoe is het mogelijk dat mij, eenvoudig meisje, dit overkomt?! Met de woorden van haar lied raakt zij zonder het misschien te weten de kern van het Evangelie. Om met Jezus’ eigen woorden te spreken: Een dokter is er niet voor gezonde mensen, maar voor zieke mensen. Met Mij is het net zo. Ik ben er niet voor goede mensen, maar Ik ben gekomen om aan slechte mensen het goede nieuws te vertellen. (Marcus 2:17, BGT)
Dat goede nieuws is dat God van ons houdt en met geopende armen op ons wacht! In die boodschap zitten geen verborgen kleine lettertjes, geen lijst met voorwaarden waarmee je akkoord moet gaan – je mag gewoon komen zoals je bent. En vanuit de veilige geborgenheid van die liefdevolle omhelzing van de Vader, mogen we Jezus volgen. Met vallen en opstaan, maar dat is nu precies waar Jezus voor is gekomen: om ons weer overeind te helpen, steeds opnieuw. Zodat we samen met Maria kunnen zingen: Ik geef alle eer aan God!
Femmie van Santen

Ere zij God!
Tineke Tuinder
AAN DE VOETEN VAN GOD
Willen jullie voor het kerstluik een korte overdenking schrijven over de ware betekenis van kerst aan de hand van je favoriete kerstlied? Die vraag kregen we als schrijfsters van de wekelijkse Binnenkamer voorgelegd. Mijn favoriete kerstlied is het eenvoudige en krachtige Ere zij God. De ware betekenis van kerst heeft volgens mij te maken met vrede op aarde, die God ons brengt in en door Jezus Christus, omdat Hij intens veel van ons mensen houdt. Maar de vraag is: hoe doet Hij dat?
Terwijl ik hierover nadacht, viel mijn oog op het eerste vers van Jesaja 66: Dit zegt de HEER: ‘De hemel is Mijn troon, de aarde Mijn voetenbank.’ Het was alsof er even een tipje van een sluier werd opgelicht, een antwoord werd gegeven. Het bracht mij tot dankbare aanbidding: God, wat is het mooi, wat is het eenvoudig!
Hoe brengt God vrede bij de mensen? Door Iemand Die op volmaakte wijze heeft gedaan wat God keer op keer van Zijn volk vroeg: leven aan Zijn voeten. Om het echte gezegende leven in al haar rijkdom en overvloed te kunnen ervaren, past ons mensen geen ander leven dan geknield leven, in aanbidding en afhankelijkheid van God; de aarde is immers Zijn voetenbank!
God is een oneindig groot God. Zijn plannen zijn niet onze plannen, met een wijsheid (van het kruis) voor ons niet te doorgronden. Maar ze zijn geweldig. Waar mensen in volledige onderwerping aan Zijn wil leven kan Zijn vrede doorbreken in ons bestaan.
Leven in volledige overgave aan God: Jezus Christus heeft het voor ons gedaan. Hij – het levende Woord van God – is mens geworden en heeft daarmee de grootheid van God laten zien. Komt, laten wij aanbidden onze Vredevorst.
Ik kniel aan Uwe kribbe neer!
Carolina Blokland-den Hertog
IMMANUËL
Is O come, o come Emmanuel een kerstlied? Of een lied voor de adventstijd? Ik weet het niet, maar dit lied raakt mij. Vooral wanneer het mooi gezongen wordt, zoals hier in het Engels. Het is een gebed. Een hulproep: ‘God, kom alstublieft! Met Uw liefde en warmte en nabijheid. Verlos Uw volk, Verlos ons.’ Help mij, ik kan dit leven niet alleen aan. Verlos mij.
Het is een lied van verlangen naar een tijd waarin het niet meer draait om haast en herrie. Open ons het heiligdom. Ik verlang naar de komst van dit Kind Dat tegelijk Koning is, Sterke God, Vader van de eeuwigheid, Raadsman… Wat een namen kreeg dit Kind. Immanuël is er één van, ‘God met ons’. God Zelf kwam naar de wereld, Hij werd geboren in een stal. Zo dicht bij mensen!
Op het moment dat Hij werd geboren, werd zijn naam werkelijkheid. Immanuël. Hij was er, is er en zal er altijd zijn. Elke dag, elk uur, elke seconde is God aanwezig in ons bestaan. Je kunt God in deze tijd van het jaar zien in de twinkelende lichtjes of Hem horen in de feestelijke liederen die overal klinken. Maar God is ook te vinden in het gewone en alledaagse: de witglinsterende rijp op de verstilde bloemen in de tuin, de zachtharige bontvacht van het konijn, het prachtige pittenpatroon in een granaatappel. Het allerbest zie je Zijn licht in het donker van je leven. Meestal zijn dat de momenten waarop je Hem het hardst nodig hebt.
Leer God herkennen, open je ogen voor Zijn lichtstralen en laat je gedachten vullen met de betekenis van Zijn namen.
Hij is Immanuël.
Marlon van den Bos
NU LAAT U MIJ IN VREDE GAAN
Na laat U mij in vrede gaan; dit lied van Sela staat op hun kerstalbum In het licht, maar is geschreven bij het verhaal van Simeon die in de tempel is, wanneer Jozef en Maria daar met de jonge Jezus komen zoals de wet van Mozes hun voorschrijft. Simeon wist dat hij niet zou sterven, voordat hij de Messias zou hebben gezien. Wat zal zijn verlangen groot geweest zijn! Want er was grote nood in Israël en er was veel verdriet en duisternis.
Kerst is vieren dat God die ellende heeft gehoord en heeft ingegrepen. Maar kerst is ook hoopvol uitzien naar een definitief ingrijpen van God, zodat ‘de wereld vrede vindt’. En dat die vrede van God komt, vind ik een hele geruststelling. Op Hem mag je hopen, je hoeft het niet van wereldse leiders, van medemensen, van jezelf te verwachten.
Kerst geeft vertrouwen in een toekomst van vrede.
Mirjam Kollenstaart-Muis
HOOR, DE ENGELEN…
Hoor de engelen zingen d’eer… Als ik dit lied hoor, zit ik weer als klein meisje naast mijn vader in de Nieuwe Kerk in Ermelo, tijdens de kerstzangdienst op eerste kerstdag. Een beetje slaperig en lekker warm, zo dicht tussen mijn vader en een van mijn zusjes in, in de volle kerk. Het orgel jubelt, mijn vader zingt uit volle borst en ik ook. Hoe veilig voelde ik me daar naast hem, in dat gigantische koor van gemeenteleden dat de eer van God bezong.
Als dochter van een schapenfokker kon ik de tintelende vrieskou voelen en de sterren bijna tellen, als de dominee vertelde over dat leger van engelen dat over de velden zong. Ook ik liep immers wel eens in het winterdonker buiten tussen de schapen en zag dan de hemel met al die sterren. Wat zou er achter de donkere gewelven met al die flonkerende lichtjes zijn? Stel dat die gordijnen openschoven, zou ik dan dat schitterende koor van engelen zien staan, aan de troon van God? Wauw…
Twee jaar geleden werd ons dochtertje Coosje geboren, na een zwangerschap van bijna 24 weken. Stil geboren, zoals dat heet. Het was eerste kerstdag 2014. Nadat zij was geboren en ik haar voorzichtig in mijn armen hield, werd het inderdaad oorverdovend stil in mij. En dat is het nog steeds. Maar heel soms klinkt er weer wat muziek in mijn ziel.
Want ik geloof dat Coosje in dat grote koor meezingt. Een beetje slaperig, en lekker warm. Veilig tussen haar beide opa’s in. Daar zitten ze dan. Naast elkaar bij de troon van God.
Hoor… Hoor… De eng’len zingen d’eer… Als je goed luistert, hoor je vast ook jouw geliefden meezingen in dat grote koor…
Tot eer van God. Halleluja!
Pauline Schonewille
Wij, Carolina, Femmie, Marlon, Mirjam, Pauline en Tineke, wensen jullie een heel gezegend kerstfeest toe en Gods vrede voor het nieuwe jaar!