Wat dan?!

En ik dacht nog wel dat het goed was! Ze leek echt het perfecte meisje. Mooi, lief, aardig, serieus met God bezig. Ik had God echt gebeden of Hij het wilde doen. Dat dit meisje hét meisje zou zijn. Toen ik haar vertelde dat ik haar wel beter wilde leren kennen gaf ze terug dat ik echt wel een leuke jongen ben, maar niet voor meer… Wat wil God dan?! Ik betrek Hem erbij in mijn gebed, ik bid er echt voor, en weer teleurstelling. Wat moet ik dan?

Het hart wat een jonge man met mij deelde. Iets wat mij raakte, want ik herkende veel in zijn woorden. Wanneer ik de afgelopen jaren terug kijk heb ik verschillende momenten gehad waarin ik dezelfde frustratie deelde. Als er een thema is wat ik regelmatig met God bespreek is dat wel mijn toekomstige man. En ja, God is een Alwetend God! Hij weet dus als geen ander wat goed is voor mij. Hij weet voor welke man ik een goede vrouw zou zijn en welke man mij zal scherpen, liefhebben, koesteren en op Hem zal wijzen. Op de momenten dat ik iemand beter leer kennen en ik gedachten en gevoelens bemerk die me wijzen op bepaalde aantrekking met iemand gaat er altijd meteen een gebed naar God toe. Heer, wat is hierin Uw wil? Is dit goed? De maatstaf die ik de afgelopen jaren altijd daarbij gehad heb is: brengt iets of iemand me dichter bij God, of zorgt het juist voor afstand? Want als dat laatste aan de orde is, staat er meteen een punt. Ik wil geen relatie opbouwen met iemand die God niet kent. Maar ook dan blijven er nog vele mannen over. En wat is dan wijsheid?

Ik denk dat de stilte nemen om God daarin te zoeken, vooral wanneer gedachten en emoties door je hoofd heen vliegen, ontzettend belangrijk is. Met mijn enthousiaste karakter heb ik wel eens als valkuil te snel te willen gaan. In de contacten met potentiële mannen in de afgelopen jaren heb ik dan ook regelmatig de opmerking gedropt dat er bij mij sprake was van meer. Is dat iets waardoor ik te snel wilde weten waar ik aan toe was en daarbij een proces van verliefdheid bij de ander een halt toeriep? Of was er echt geen sprake van een klik. En Heer, al die tijd heb ik ook gebeden dat U hierbij betrokken zou zijn. Hoe kan het dan zijn dat ik gevoelens heb en niet weet wat van U is?!

Waar ik in elk geval voor pas, is bang te worden om te investeren in mannen. Soms lijkt dat gewoon het makkelijkst. Mezelf maar redden, want dat doe ik immers al jaren, en als er dan een keer een man voorbij komt moet hij me maar versieren. Als er een ding belangrijk is voor het opbouwen van wat voor relatie dan ook, van vriendschap tot aan familierelatie, dan is intimiteit ontzettend belangrijk. Je hart delen. Echt zijn. Voor mij betekent dit dus keer op keer Gods hart zoeken om mezelf te vullen met Zijn liefde en aanwezigheid. Om te weten dat ik voor Hem kostbaar en waardevol ben en dat dat niet afhangt van het feit of een man wel of niet voor mij kiest. Dat Hij voor mij gekozen heeft door Zijn Zoon is veel meer dan dat! En wie weet kan ik ooit een getuigenis geven van hoe God mij heeft geleidt in de vondst van mijn man.. :-)

Mocht je daar een bijzondere getuigenis van hebben, welkom om die hieronder te delen ter bemoediging van de single dames onder ons!