Kon ik maar alles tegelijk en alles ook nog eens goed doen, verzucht ik zo nu en dan. Zoals de afgelopen tijd en dat komt doordat ik druk bezig ben met het starten van mijn eigen (coaching)praktijk. En ja, dat vind ik geweldig leuk, ik leef mij helemaal uit. Allerlei ideetjes kronkelen door mijn hoofd en mijn to-dolijst werk ik netjes af. Op zichzelf niet slecht natuurlijk, maar er is een ‘maar’…
Door het vele werk voor mijn nieuwe bedrijf blijven andere dingen namelijk liggen. Ondanks dat ik weet dat ik maar één ding tegelijk kan doen, heb ik het idee dat ik tekortschiet. Soms bekruipt mij zomaar een schuldgevoel; voel ik me schuldig tegenover mijn man, kinderen, vrienden en God. Mijn huishouden laat ook zien dat het op een tweede plan staat. Regelmatig hoor ik: ‘Mam, ik heb geen schone sokken in de kast.’ Waarop ik roep: ‘Zoekt en gij zult vinden.’ Maar ja, helemaal lekker voel ik mij er niet bij, ik schiet tekort en dat geeft stress.
Een gevoel van stress is tegenwoordig voor veel mensen heel normaal. Het tempo bijhouden van de maatschappij is best een klus. Misschien herken je het wel. Je wilt misschien de perfecte vrouw, echtgenote, moeder, vriendin, werknemer zijn. Aantrekkelijk, liefdevol en sociaal. Je wilt steeds aan alle (emotionele) behoeften van je medemens voldoen. En hoewel je alles best onder controle lijkt te hebben, kan er zomaar veel onrust zijn in je hoofd en lijf.
In alle haast sta je op, ontbijt je, doe je boodschappen, race je om de kids naar school te brengen, schuif je aan bij een vergadering, organiseer je een feestje en onderhoud je zo goed mogelijk je vriendschappen. Maar de woorden ‘Schiet op!’ klinken regelmatig in je huis en in je hoofd.
Het risico van een gestrest leven is dat we van God, onszelf en de mensen om ons heen kunnen vervreemden. Echte gesprekken van hart tot hart verdwijnen, omdat we geen tijd nemen om te luisteren. We kijken niet bij onszelf naar binnen om te ontdekken wat er leeft in ons hart. We hebben onze ogen wel open, maar zien de wereld niet echt. Best zonde, vind je niet?
Richard E. Ecker schreef: De laatste stap in het proces van stresspreventie is dat we anders naar onszelf en onze plaats in de wereld gaan kijken. Is dat niet de sleutel om voor eens en voor altijd af te rekenen met het gevoel dat je telkens tekortschiet? Als we dat kunnen zien worden bevrijd van stress waarin we gevangen zitten.
We leven in een individualistische samenleving en de nadruk wordt gelegd op zelfredzaamheid. ‘Dop je eigen boontjes’ en ‘Word onafhankelijk!’ klinken op vanuit de politiek. Maar de Bijbel laat een heel ander geluid horen. Wij zijn onderdeel van een Lichaam en ieder lichaamsdeel is verantwoordelijk voor datgene waartoe het bestemd is. We hebben elkaar dus nodig. Maar helaas denken we vaak dat we dat hele Lichaam draaiende moeten houden en dat geeft stress.
Vandaag wil ik maar weer eens erkennen dat ik een klein mensje ben. Ik kan niet alles en ook niet ieders behoeften kan ik bevredigen. Maar op mijn bescheiden plekje wil ik wel met passie en zorg leven. Ik wil bewust en met aandacht luisteren naar God, echt kijken naar de mensen om mij heen en aandacht schenken aan mijn hart. Niets meer, niets minder. Zo wil ik vrouw, echtgenoot, moeder en vriendin zijn. En dan kan ik met een lach tegen mijn kinderen zeggen: ‘Heb je geen vandaag geen sokken in je kast? Sorry jongens, ik ben niet perfect!’
En jij, heb jij jouw plek in deze wereld al ontdekt?
Nieuwe berichten door Sarianne van Dalen (toon alles)
- Interactieve lezing – Oneindige liefde - 25 april, 2023
- Voor alles is er een tijd - 7 september, 2021
- Het vogeltje - 11 mei, 2021
