Wij oordelen wat af en dat is eigenlijk niet zo vreemd. Het helpt ons namelijk om in te schatten of iemand betrouwbaar is, of we iets gemeenschappelijks hebben, waardoor we een verbinding met die ander kunnen voelen. Dat we dit automatisch doen, is bijna niet te voorkomen. Maar als we meer vanuit liefde willen gaan leven, kunnen we wel proberen onze gedachten te richten.
Philip Troost schrijft in Mindful met Jezus dat we onze automatische piloot wel mogen bedanken voor het aanreiken van gedachten die ons misschien beschermen of helpen om contact te leggen. Maar vervolgens moeten we onderzoeken of deze gedachten terecht zijn. In plaats van mee te gaan met onze gedachten kunnen we God vragen hoe Hij ernaar kijkt.
We moeten onze automatische gedachten ook niet altijd geloven. Dat was de les die Samuel leerde toen God hem op pad stuurde om iemand tot koning te zalven. Hij wist nog niet wie dat zou zijn, maar ging naar het huis van Isaï, omdat God hem daarheen leidde. Meteen bij het zien van de oudste zoon, die er sterk en lang uitzag, dacht Samuel: dit moet hem zijn. Maar God zei dat Samuel niet de goede voor zich had.
En zo ging het ook bij de andere broers. Samuel snapte er niets van. Hij had toch Isaï en al zijn zonen uitgenodigd bij het offer? ‘Zijn dit al uw zonen, Isaï?’ vroeg hij ten slotte. En toen biechtte Isaï op: ‘Nee, dit zijn ze niet allemaal. De jongste, David is er ook nog.’ David was niet eens naar huis geroepen voor het offer en het reinigingsritueel met de profeet Samuel. Hij was buiten op het veld de dieren aan het hoeden.
Waren ze David vergeten? Vonden ze hem niet belangrijk genoeg om hem erbij te halen? Was hij te jong? Hoe het ook zij, God zag David. Hij vond hem het belangrijkst. En koos hem uit. David – de man naar Gods hart, die door zijn eigen vader werd overgeslagen. Samuel keek naar de buitenkant. God kijkt naar het hart. Hij weet wat er in mensen leeft. Wie wat met welke motieven doet. Wie krachtig is. Terwijl wij misschien vooral zwakheid zien. Als we onze automatische piloot kunnen bijsturen en leren luisteren naar de Geest van God, leren we kijken met Gods ogen.
Mijn broer noemt dit kijken met Gods ogen ‘omkijken’. Nadat zijn zoon Victor geboren was (met het syndroom van Down en een hartafwijking), schreef hij: ‘Ten diepste leert Victor mij omkijken: nog eens kijken naar mensen over wie ik door een diagnose, een stigma of gebrek aan tijd een vooroordeel heb. Een vooroordeel dat grotendeels geen recht doet aan de mens. Ik ben een omkijker aan het worden. Omkijkers kijken op een andere manier naar mensen die gebukt kunnen gaan onder vooroordelen. Omkijkers kijken nog eens, en laten zich verrassen en raken door de ander.’
Wat zullen we verrast worden als we verder kijken dan de labels. Zoals auteur Lisa Bevere schreef: ‘De labels die we op anderen plakken, kunnen pijnlijk treffend zijn als het gaat over iemands verleden. Maar ze kunnen de plank volledig misslaan als het gaat om iemands toekomst.’
Dat is liefde: verder kijken dan wat je op het eerste gezicht ziet en denkt.
Tekst: © Jaag de liefde na (Marije Vermaas)
Liefhebben gaat niet altijd vanzelf. Jaag de liefde na, het weekboek over leven uit liefde, geeft inzichten in hoe liefdevol God is en wil je helpen om in je dagelijks leven te leren liefhebben. Elke week lees je een overdenking, krijg je leuke tips en ga je aan de slag met een doe- denk- of schrijfopdracht, en wat je leest, leert en ontdekt neem je vervolgens de hele week met je mee.
Marije Vermaas
Nieuwe berichten door Marije Vermaas (toon alles)
- Op adem komen bij God - 3 maart, 2019
- Als alles anders gaat… - 25 december, 2018
- Kijken met liefde - 14 november, 2018
