Je bent thuis bij God

Veiligheid. Vertrouwdheid. Rust. Daar denk ik aan als ik het woord ‘thuis’ hoor. Een plek waar je je op je gemak voelt, waar je helemaal jezelf kunt zijn. Een plek die jouw sfeer uitstraalt, met spullen die jij hebt uitgekozen omdat je ze mooi vindt en omdat ze bij je passen. Een plek waar misschien ook wel iemand woont met wie je je in liefde verbonden weet. Zodra je de deur binnenkomt, je jas aan jouw kapstok hangt, je schoenen verwisselt voor je sloffen, weet je: ik ben thuis. Hier kom je tot rust. Hier hoef je even niks anders dan jezelf te zijn.

Ja, ik weet het. Het is een ideaalplaatje. Zo zou het moeten zijn, maar zo mooi is het lang niet altijd. Nog niet zo lang geleden hebben we twee keer een tijdje tussen de verhuisdozen geleefd in een voor mijn doen chaotische omgeving. Twee keer verkassen, twee keer in- en uitpakken. Wat zag ik ernaar uit om al die dozen weer uit te pakken en alle spullen een definitief plekje te geven. Om van ons huis een thuis te maken. Een thuis waar we niet meer weg hoefden, maar waar we hopelijk heel wat jaren met plezier zouden kunnen blijven wonen. Maar zo tussen de dozen ervoer ik vooral onrust. Voelde ik me verre van thuis. Niet in het ene huis, maar ook nog niet in het andere.

Op een van die dagen las ik tot mijn grote verrassing deze bijbeltekst in mijn dagboekje: Ik heb één verzoek aan de HEER, ik ken slechts één verlangen: wonen in het huis van de HEER, al de dagen van mijn leven, om te genieten van de pracht van de HEER, met vreugde Zijn heiligdom in mij op te nemen. Op de dag van de grote gevaren zal Hij mij bergen onder Zijn dak, mij diep in Zijn tent verbergen en veilig op de rots laten staan. (Ps. 27:4-5)

En terwijl ik het las, drong het dankbare besef weer diep tot mij door: mijn lijf en mijn spullen hebben eventjes geen thuis, maar mijn hart wel. Ik mag wonen in het huis van mijn God, elke dag van mijn leven. Niet als gast, maar als Zijn kind. Een plek waar ik thuis ben, omdat Hij er is. Een plek waar ik mezelf mag zijn. Waar ik me geliefd weet. Waar ik me op mijn gemak voel. Een plek die ik altijd en overal met me meeneem, dwars door alle omstandigheden, door alle chaos en onrust heen.

Niet dat die onrust op dat moment als bij toverslag verdween en plaatsmaakte voor een blijvende, diepe rust. Nee, de eerlijkheid gebiedt mij toe te geven dat die onrust ook nu nog regelmatig bezit van mij neemt, van mijn lijf en mijn gedachten. Maar mijn hart is gerust, want diep vanbinnen bewaar ik deze woorden, dit zeker weten: ik ben thuis bij God.

Tekst: © Ga met God en Hij zal met je zijn (Tineke Tuinder-Krause)

Ga met God en Hij zal met je zijn neemt je negentig dagen lang mee op weg met God. Aan de hand van vijftien actuele thema’s ontdek je dat Hij bij je is, in welke fase van het leven je je ook bevindt en met welke vragen je ook worstelt. Bij elk thema vind je drie overdenkingen, een gedicht, een stukje uit de Bijbel en een gebed. Met voor elke dag een te lezen bijbelgedeelte. Het geheel is opgeluisterd door schitterende foto’s uit het rijke archief van Elisabeth. Kortom: negentig dagen lang inspiratie en bemoediging!