Vanaf mijn plekje in onze computerkamer kijk ik vol trots naar onze dochter. Ze heeft deze week haar boekbespreking en wil die graag nog even oefenen. Terwijl ze me van alles over het boek en de schrijver vertelt, denk ik terug aan de eerste keer dat ze met dit doel voor me stond, een aantal jaren geleden. Toen was ze nog een meisje dat niet goed wist hoe je nu zo’n boekbespreking houdt. Nu is ze een beginnende tiener die vol zelfvertrouwen staat te vertellen. Wat een verschil! En ik mijmer: Wat is ze toch gegroeid.
Tja, de clichés zijn waar: voor we het weten zijn je kinderen groot. Doordat het zo snel gaat, staan we er niet altijd bij stil, maar het is wel zo. Steeds meer verdwijnt het veilige, het geborgene van ‘lekker bij mama’. Ze zoeken hun plek in de wereld – een wereld vol uitdagingen. Als ouders moeten we hen helpen om met ‘de grote wereld’ om te gaan. Hen begeleiden op de weg naar volwassenheid. Dat betekent ook dat we hen – geleidelijk aan – moeten loslaten en hun het vertrouwen geven dat ze het zelf kunnen. Ook al zien wij nog veel hobbels op de weg die ze moeten gaan en houden we ons hart vast.
Dat kunnen we niet alleen; daar hebben we God bij nodig. Het is een geruststelling om onze kinderen in Zijn handen te leggen. Om Hem te kunnen en mogen vragen om onze kinderen te leiden in deze wereld en hun de wijsheid te geven die ze nodig hebben om keuzes te maken, om weerbaar te worden en om hen te beschermen. Daarom bidden wij voor onze kinderen, elke dag opnieuw. Maar wát kun je dan bidden? Dat vinden we best lastig.
Maar laatst stuitten we op een prachtige poster op de site van Huis van Belle. Een die vol stond met woorden om over je dochter uit te spreken. Bijvoorbeeld: Richt haar aandacht op het goede. (Filippenzen 4:8) Deze en de andere zinnen hebben we overgeschreven op een kaart die we wilden gebruiken als boekenlegger voor in het boek dat ik ’s avonds nog even lees. Om onszelf eraan te herinneren hoe belangrijk het is om voor onze kinderen te bidden. Dat willen we niet vergeten!
De zinnen op de poster geven nog meer richting om God te vragen om voor onze kinderen te zorgen. Wat vinden we het een voorrecht om onze kinderen bij God te brengen en te vragen: ‘Heer, wijs hun Uw weg en ónderwijs hun Uw weg.’ Wat is het dan mooi en fijn om te weten dat er nog Iemand is Die met hen meegaat. Die het allemaal nog beter overziet. Hij weet wat ze kunnen én wat ze nodig hebben op de weg die ze gaan.