Maandag

Maandag. Ik vind het een heerlijke dag. Hoewel het weekend bij de meeste mensen in hoog aanzien staat, is het niet mijn favoriete tijd van de week. Waarschijnlijk komt dat omdat je denkt dat je niets hoeft en toch eigenlijk enorm veel moet.

Wij maken bijvoorbeeld schoon op zaterdag. En doen de boodschappen. Een dochter moet zwemmen en er moet huiswerk gemaakt. Op zondag staan er heel andere dingen op het programma. De kerk om te beginnen. Vaak moet daar ook weer van alles. Een kind moet collecteren, de ander heeft oppas en bij de koffie spreek ik gelijk een paar mensen in verband met de vesper die ik deze week moet doen. Daarna heb ik vrij.

Denk ik. Want de zondag is een van de weinige dagen dat ik tijd heb voor een spelletje met de kinderen. Of voor een wandeling in de zon. Naast de bank ligt mijn haakwerk, dat gehaakt wil worden. En er ligt een stapel boeken, die er om smeken dat ik ze lees.

Maar nu is het maandag. Man en kinderen zijn naar hun werk (school is tenslotte het werk van de kinderen) en voor mij ligt een nieuwe dag, een nieuwe week. Sinds een poosje begin ik de maandag met het maken van een to do-lijst. Alles komt er op: werk aan verschillende klussen, taken in huis, afspraken met mensen, studie doelstellingen, extra activiteiten met de kinderen (een bankrekening openen blijkt een behoorlijke taak te zijn :-) ). Die lijst is elke week best een klus, maar ik vind het een heerlijk moment. Een nieuwe lijst, met open vakjes om aan te kruisen; een nieuwe week, met de kans om die lijst ook te halen.

Deze week is het de stille week. In onze kerk is er elke avond een vesper, één daarvan mag ik leiden. Ik ben aan de beurt op zaterdag. Die dag tussen vrij zijn en van alles moeten is ook in de stille week een buitenbeentje. Tussen Goede Vrijdag en Pasen in is er alleen het graf, de steen, de stilte. Er is niet veel te vertellen, het graf is gesloten. We zien Jozef van Arimatea die het graf heeft gekocht voor zijn eigen familie, we zien Nicodemus die samen met Jozef het lichaam begraaft. Maar dan gaat het graf dicht en wordt het stil.

Dit jaar herdenken we de doop die zaterdag. Toen ik erover zat te lezen, werd ik geraakt. In de doop zijn wij begraven met Christus. Als we het paasevangelie lezen, dan gaat het over ons, over mij. Ik ben begraven in dat graf. Met alles wat ik ben, al mijn falen en feilen. En… als ik begraven ben met Hem, dan zal ik ook met Hem opstaan in een nieuw begin, een nieuwe maandag.