Afgelopen week had ik een driedaagse cursus in het kader van mijn coachopleiding. O, wat heb ik mij klein gevoeld op de laatste middag! We mochten creatief aan de slag met het in beeld brengen van onze visie. Wat zou mij beter kunnen passen dan dát? Als ik ergens voor warmloop mijn huidige ontwikkeling, dan is het wel creativiteit en visie.
En toch sloeg ik helemaal dicht. Ik voelde mij klein, nietig en onbetekenend worden, en vocht ook tegen tranen. Opeens voelde mijn visie grauw in plaats van sprankelend, en raakte ik de betekenis ervan kwijt in de twijfel die door mijn hoofd heen schoot: Wie denk ik wel dat ik ben? Een ander is zo veel beter!
Wat een rotervaring is dat, als ik als het ware word overgenomen door mijn twijfel en onzekerheid.
Vorige week koos ik ervoor om het te benoemen; ik vertelde de persoon naast mij over mijn gevoel. Ze reageerde meelevend, begripvol, en ook verbaasd. Dat haalde mijn onzekerheid niet weg, maar ik voelde mij wel even minder alleen. Ondertussen ging ik verder met een poging tot creativiteit. Creativiteit geblokkeerd door twijfel en onzekerheid.
Een half uurtje later was de opdracht afgelopen en kregen we de kans om iets te vertellen over hetgeen waar we mee bezig waren geweest.
Diverse mensen uit de groep betraden het podium en vertelden vol trots en passie over hun droom en visie. Ze spraken overtuigend, met plezier en met overgave. En er gebeurde iets wonderlijks in mij. In plaats van dat ik me nog kleiner voelde worden, voelde ik mezelf groeien. Ik begon weer te geloven in mezelf, in mijn droom, in mijn visie. Hun trots werkte aanstekelijk en maakte dat ik ook durfde te geloven in wat ik kan en mag doen.
Er is een mooie uitspraak van Marianne Williamson hierover (eigen vertaling): ‘Ik vraag me-zelf af, wie ben ik dat ik mezelf briljant, prachtig, getalenteerd en geweldig vind? Maar waar-om eigenlijk niet? Ik ben een kind van God. Mezelf kleiner voordoen dan dat ik ben, dient de wereld niet. Ik hoef mezelf niet kleiner te maken dan dat ik ben, zodat de mensen om mij heen zich niet onzeker gaan voelen. Ik ben geboren om de luister uit te dragen van God Die in mij woont. En niet alleen in mij, maar in ons allen. Als ik mijn licht laat schijnen, dan geef ik anderen onbewust de toestemming om dat ook te doen. Als ik bevrijd ben van mijn angst, dan bevrijdt mijn aanwezigheid automatisch ook anderen.’
Wat een opdracht is het, om te gaan staan en mijn licht te laten schijnen! In de hoop dat mijn licht jou toestemming geeft om ook op te staan en vol liefde te doen waarvoor jij bedoeld bent.
Ja, jij, prachtige, briljante, getalenteerde en geweldige vrouw!