Nummertjesapparaat
Ik ben bij de bakker. Nog zo’n echte ouderwetse met een toonbank waar allerlei versgebakken waar op ligt. Het is er druk, echt druk. Zeker drie mensen stappen tegelijk met mij de winkel in en er staan er ook al vijf. De bakker blijft uiterst kalm. Ineens zie ik boven zijn hoofd een nummertje oplichten. Aha, ik moet een nummertje trekken alvorens ik aan de beurt ben. Slim, zo ontstaat er geen gezeur over wie eerst was en wie later aan de beurt is.
Eigenlijk heeft de bakker een weerstand geplaatst. Hij heeft een manier bedacht om te voorkomen dat hij overspoeld wordt met klanten die allemaal tegelijk iets van hem willen. Zo kan hij rustig blijven doen wat hij moet doen en hebben alle klanten het gevoel dat ze geleidelijk en eerlijk geholpen worden.
Ik heb in mijn leven ook vaak het gevoel dat ik een nummertjesapparaat nodig heb. Er zijn zo veel situaties die een appel op mij doen. Staan te dringen om mijn aandacht. Dat voel ik in mijn lijf. Ik word wat ongeduldig. ‘Ongedurig’ is misschien nog een beter woord. Ik raffel het een af, omdat ik weet dat de volgende al in de rij staat. Zelfs als ik op het toilet zit, klopt er soms alweer iemand op de deur met een vraag.
Als dit lang aanhoudt, word ik moe, krijg ik hoofdpijn of heb ik sterk het gevoel: ik moet eruit. Ik heb een nieuwe trui nodig. Een kop thee met een stuk appeltaart (die iemand anders voor me heeft gemaakt en waarbij ik het bordje niet zelf hoef of te wassen). De spanning hoopt zich op in mijn lijf en als ik er niet tijdig gehoor aan geef, ontstaat er zelfs kortsluiting. Zo’n weerstand is zo gek nog niet dus. Een nummertjesapparaat dat prioriteert en waardoor ik me in alle rust kan concentreren op de eerste taak die voor me ligt. De volgende die weet immers dat hij even moet wachten. Zo werkt het tenslotte met een nummertjesapparaat. Dat weet iedereen.
Ik kijk nog eens goed naar de bakker. Hij is helemaal niet bezig met het volgende nummertje. Dat is de truc. De bakker doet eerst rustig wat er nodig is voor de klant die hij op dat moment helpt. Pas als dat is afgerond, vraagt hij: ‘Wie was er dan aan de beurt?’ Dat is een truc die ik ook kan toepassen als ik me er bewust genoeg van ben. In alle rust doen wat ik moet doen en pas daarna denken: ‘wie of wat was er dan aan de beurt?’
Wil je ook bewust leven en stilstaan bij wat jij prioriteit wilt geven in je leven? Misschien is mijn boek Your cup of TEA iets voor je. Dat gaat over wat ‘helemaal jouw ding is’. Waar je van gaat stralen, van geniet en om geeft. Daar staat bijvoorbeeld in dat je bij de bouwmarkt voor een paar centen een weerstand kunt kopen. Geef deze weerstand aan iemand die dicht bij je staat en vraag hem of haar je deze weerstand te geven als hij of zij merkt dat er bijna kortsluiting ontstaat bij je.
Nieuwe berichten door Joanneke Wiersma (toon alles)
- Doen wat je blij maakt? - 9 mei, 2019
- Nummertjesapparaat - 3 april, 2019
- Leven met barsten - 22 januari, 2019
