De miljoenen mensen die uitgebuit en mishandeld worden, als slaaf gebruikt. De vele vluchtelingen. De grote plastic soep in de oceanen die direct veel zeedieren en indirect onszelf ziek maken… en zelfs kan doden. De duizenden mensen met vergroeide benen, grote tumoren die geen hulp krijgen. Zij die getroffen worden door natuurrampen en werkelijk niets overhouden. Mensen in Oost-Europa die in hun huisjes doodvriezen. Dierenmishandeling, verslaafden…
Als je al die nood tot je door laat dringen, kan het je echt te veel worden. Mij in elk geval wel! En ik zou al die mensen die hulp geven, willen ondersteunen. Maar ook dat kan soms te veel worden, al geef ik graag en vrijmoedig. Misschien is dat bij jou net zo en vraag je je, net als ik doe, af: wat moet ik doen?
Waar de een zich veel zorgen kan maken over de natuur, heeft de ander veel verdriet van onrecht. Raakt de nood in derdewereldlanden de een, zijn het bij een ander de zwerfhonden in Zuid-Europa. En is het een nu belangrijker dan het andere? Moet iemand zich schuldig voelen omdat hij het ene ‘goede doel’ wel steunt en het volgende niet?
Hier heb ik best vaak – en de laatste tijd weer intensief – over nagedacht. Ik voel me namelijk altijd schuldig als ik zo’n schrijnend bericht zie dat me raakt en ik er toch niets mee doe. Maar je kunt niet aan alle goede doelen geven, aan alles je steentje bijdragen. Daarvoor is er simpelweg te veel nood in de wereld.
Ik ben tot de conclusie gekomen dat wat jou het meeste raakt – het meest pijn doet – jouw missie is. Zo heeft voor mij persoonlijk ‘slaven bevrijden’ een grotere urgentie dan de straathonden in Griekenland helpen. En als ik moet collecteren voor hart en vaatziekten, doe ik dat met minder plezier dan wanneer ik een actie op touw zet om mensen in Burundi te helpen.
Daarmee bedoel ik: als iedereen zich over dezelfde doelgroep bekommerde, zouden heel veel anderen in de kou blijven staan. Maar als iedereen zich inzet voor dat wat zijn hart heeft, worden heel veel mensen (en dieren en wat voor goed doel ook) geholpen.
Ieder mens heeft een doel hier op aarde: de een heeft het talent gekregen om zich om eenzame ouderen te bekommeren, een ander om zijn organisatietalent te gebruiken om acties voor goede doelen op te zetten, een derde heeft de middelen om grote projecten in derde wereldlanden te sponsoren.
Luister naar dat stemmetje, naar die pijn in jouw hart. Want als dat stemmetje klinkt, als je hart pijn doet, dan weet je wat jouw missie is. En doe er dan ook iets mee! Geef je tijd, je geld, je talenten. Help waar jij kunt.
PS Misschien denk je: wat ik doe, is toch maar een druppel op de gloeiende plaat. Nou, dat is niet zo. Daarvoor hoef je alleen maar te denken aan het verhaal van het jongetje en de zeester…