Vorig jaar heb ik bijgehouden hoeveel boeken ik las. Ieder stapeltje werd gefotografeerd en vereeuwigd op Instagram. Ik kwam tot een totaal van 153 boeken. Gek genoeg viel mij dat een beetje tegen, ik dacht echt dat ik de 200 zou halen!
Het was duidelijk een jaar van kwantiteit en niet per se kwaliteit. Dit jaar ligt het anders. Ik heb een gratis biebabonnement voor drie maanden en kies bewust boeken uit die al een poosje op mijn leeslijstje staan. Daar zitten dan ook Nederlandse boeken bij. Die lees ik niet zo vaak, omdat ik liever Engels lees; dat vergt minder concentratie.
Een Engels boek wordt meestal direct opgenomen in mijn hoofd zonder dat ik mij bewust ben van het lezen. Bewust lezen gebeurd dus wel met Nederlands. Heeft ook wel wat moet ik zeggen! Zo heb ik in het boek PAAZ werkelijk prachtige zinnen voorbij zien komen. Zinnen die ik gerust een tweede of derde keer las, omdat ik het zo mooi verwoord vond.
Voor lezen heb ik mezelf regels opgelegd. Ik kies een boek gebaseerd op titel, samenvatting en de eerste paar zinnen. Als die mij niet weten te pakken, haak ik al af. Zo jammer soms! Zo kan er een boek zijn die door menigeen de hemel wordt in geprezen en dan heb ik er niets mee. Eerder las ik het dan toch ‘verplicht’, maar van echt genieten is dan geen sprake.
Het blijkt dat ik op twee manieren lees. De ene manier is ontspanning. Gewoon lekker lezen. Tussendoor, voor het naar bed gaan, in de auto, de wachtkamer of ’s ochtends als ik m’n ontbijtje eet. Science fiction, fantasy, thriller, historische roman… Je noemt het genre maar, ik heb er vast wel een boek van gelezen.
Het andere lezen is serieus. Met een schriftje ernaast om zinnen over te schrijven. Of een pen om te onderstrepen, of met een markeerstift in de aanslag. Dat soort lezen kost mij meer energie en vraagt aandacht. Daardoor komt het er vaak niet van, of alleen maar in korte stukjes. Ik vind dan dat het serieuze boek mijn volledige aandacht verdiend. Dat ik er van moet leren. Dat ik elke wijsheid in me op moet zuigen en verteren en me eigen moet maken. Soms betekent het dat ik het boek gewoon niet meer uit krijg, zoveel vertraging zit er dan in.
Zowaar merk ik een verschuiving. Waarom zou ik niet een serieus boek met dezelfde luchtigheid lezen als een ander boek? Wat blijft plakken is mooi meegenomen, toch? Het hoeft toch niet zwaar en ingewikkeld te zijn, ik mag toch ook gewoon genieten van mooie woorden, gedachtes en inzichten en ze misschien later nog een keer lezen om ze goed tot me door te laten dringen?
Het bevalt best wel, deze manier van lezen. Het maakt het minder zwaar, minder huiswerkerig. Bovendien kan ik daardoor nog meer lezen, en als er iets is waar ik een fan van ben, dan is het wel van boeken. Zo heb ik dit jaar al een heerlijke melange aan boeken gelezen, o.a. Think like a freak, A history of loneliness, Sex & God, Even met mijn hoofd in de vriezer, PAAZ en UP, De dominee leert vloeken, De kracht van kleuren, It doesn’t have to be so hard, en een heel assortiment luchtige boeken ter ontspanning.
Wat lees jij, en waarom? Heb jij ook leesregels voor jezelf opgesteld?