Bergschoenen, blarenpleisters, bidon, zonnebrandcrème en wat kleren stop ik in mijn tas. Samen met twee vriendinnen ga ik het bergavontuur van Move Your Mountain aan. Een avontuur met veel uitdaging, opwinding en soms wat angstzweet. Maar juist dat geeft mij het gevoel dat ik leef!
Wat is het heerlijk om uitgedaagd te worden. Al wandelend in de bergen krijg ik nieuwe inspiratie. Dat is ook niet gek wanneer de grootheid van Gods schepping zo zichtbaar is. Wat een voorrecht om te beseffen dat ik, kleine Sarianne, onderdeel ben van deze grote wereld. De bergen zetten me stil bij het echte leven.
Maar leef ik echt?
Een van mijn gedachtenspinsels is: Saar, wil je onderdeel zijn van deze wereld of liever toeschouwer? Ik denk aan de uren die ik doorbreng achter mijn scherm. Ik zie me lopen in de winkelstraat al kijkend naar de reclameborden. Ik zie me bladeren in een tijdschrift. Ik zie me zitten in de kerk. Ik zie me bezig met de was. Ik zie me in de keuken een maaltijd bereiden. De woorden ‘passief’ en ‘afgestompt’ komen in me op. Leef ik echt of ben ik een toeschouwer die haar taken doet?
God spoort me (opnieuw) aan om mijn ogen open te doen en goed te kijken naar Hem, mijzelf en naar de wereld. Door het openen van mijn ogen raak ik verwonderd over dat kleine stukje wereld daar, in de bergen van Crans Montana. Wat is God amazing, dit stukje aarde voelt al grandioos! Heel bewust adem ik de lucht in mijn longen en blaas ik het met hetzelfde gemak uit.
Wat een wonder dat ik besta!
Eén ding weet ik zeker: ik wil geen passieve, afgestompte toeschouwer zijn – ik wil leven en mijn ogen creatief en oplettend gebruiken. Al lopend bid ik: Heer, leer mij kijken met Uw ogen. Laat mij in deze wereld een hemelburger zijn. Niet om mij voor altijd terug te trekken in de bergen, maar juist om voluit deel te nemen aan deze wereld.
En jij lief mens, hoe kijk jij naar de wereld? Bekijk jij alles veilig achter je schermpje. Tuur je naar de reclameborden. Plof je neer in de kerkbank en loop je met hetzelfde gemak de kerk uit. Sta je ’s ochtends moeizaam op en zit je met een strak gezicht aan de ontbijttafel. Ben je veel bezig met je bankrekening of interieur. Hoe kijk je naar deze wereld? Pas op dat je niet passief wordt. Pas op dat de echte dingen je nog raken.
Leven als hemelburger begint bij het ontwaken. Als je wakker wordt, mag je bedenken dat de dag die voor je voeten ligt nieuwe kansen biedt. Begin de dag met een vriendelijke groet aan God en de mensen om je heen. En wanneer je ’s avonds weer neerploft op je kussen mag je God danken voor de kleine en grote dingen die de dag je heeft gebracht.
Mijn bergavontuur stopt niet in Crans Montana, maar gaat door in Hoogeveen, de plek waar ik woon. Dat is een mooie uitdaging.
Ik ben een hemelburger en leef! En jij?