Als rasechte introvert houd ik van een goed gesprek. Die komen vaak niet vanzelf op gang, dus maak ik regelmatig gebruik van vragenkaartjes.
Inmiddels heb ik een hele verzameling. Gesprokkeld uit tijdschriften, gekocht in een boekhandel, cadeau gekregen… Vragen die variëren van wat is je lievelingskleur tot wat je mee zou nemen naar een onbewoond eiland. Of geloofsvragen, zoals hoe je je gebedsleven zou beschrijven. Wat je godsbeeld is, of met welke tekst in de Bijbel je moeite hebt. De gesprekken die op gang komen, zijn soms serieus en soms ook heerlijk lachwekkend. In ieder geval leer ik mensen beter kennen!
Mijn kinderen zijn iets minder fan en slaken een zucht als ik weer eens een kaartje tevoorschijn haal. Maar manlief en ik proberen er een gewoonte van te maken. Vooral in de auto, op weg ergens naartoe, komt er nogal eens een vragenkaartje tevoorschijn. Zo praten we eens over andere dingen en leren elkaar na vijfentwintig jaar toch steeds weer een beetje beter kennen.
Mocht je nou geen kaartjes hebben en toch een gesprek met man, kinderen of vrienden willen beginnen onderweg naar je vakantiebestemming, dan heb ik een handige tip voor je: geef elkaar een hand. Elke vinger aan je hand staat voor een vraag (of twee) die je elkaar kunt stellen.
Veel plezier!