Ik schuif de kat opzij en plof op de bank. Het was een lange dag. Een iets te volle hersenpan van alle prikkels, indrukken en bijbehorende gedachten. Tuitende oren van alle gesprekken. Een lichte hoofdpijn van het staren naar m’n beeldscherm.
Gelukkig heb ik vanavond geen plannen, dus kan ik lekker bijkomen en vroeg naar bed. Ik schenk een kop koffie in en pak de afstandsbediening. Even het journaal kijken via Uitzending Gemist. Maar de nieuwsberichten gaan m’n ene oor in en m’n andere oor meteen weer uit. Het lukt me niet meer om me op Trump en de problemen in de zorg te focussen. Ik staar wazig voor me uit en pak dan m’n telefoon. Daar is altijd wel een rood bolletje te vinden dat m’n aandacht nodig heeft.
Maak je geen zorgen – ik heb geen dreigende burn-out of ernstige concentratieproblemen. Ik vind het alleen best lastig om de tijd die ik voor mezelf heb, goed te gebruiken. Ik wil me graag ontspannen, maar wel zo dat ik me ook echt relaxter voel.
Mijn vrije avonden en uren vullen zich vaak met allerlei nuttige of minder nuttige bezigheden: klusjes, internetshoppen, appjes sturen of televisiekijken. Allemaal ruis, die alleen maar energie kost – en tijd. Dat hoort voor mij niet bij een eenvoudig en zinvol leven leiden.
De laatste tijd probeer ik daarom wat bewuster bezig te zijn met wat ik eigenlijk nodig heb om te ontspannen. Wanneer ik een vol hoofd heb, moet ik geen tv-programma gaan kijken, hoe leuk het ook is. Dan kan ik beter in bad gaan met een spannend boek. Wanneer ik allerlei dingen moet regelen, kan het heel fijn zijn om een uur lang efficiënt klusjes te doen. Als ik tussendoor niet op Facebook kijk, ben ik op tijd klaar en kan ik nog even een rondje buiten lopen. Met als resultaat dat ik me een stuk uitgeruster voel, met een leeg hoofd mijn bed in duik en heerlijk in slaap val.
Het lastige is dat ik niet altijd weet wat me op dat moment het meest helpt om te ontspannen. Soms heb ik geen zin om te sporten, maar voel ik me achteraf vol energie. En soms ben ik er te moe voor en had ik beter op de bank kunnen blijven liggen. Het is ook lastig dat mijn huisgenoot zich weer anders ontspant dan ik. Hij vindt het heerlijk om met het journaal zijn hoofd leeg te maken.
Work in progress dus. Geven en nemen. Vallen en opstaan. En meer van dat soort uitdrukkingen. Waarom zijn dingen zo ingewikkeld, en waarom maak ik me soms zo druk om hoe ik mijn vrije uurtjes invul? Je zou er bijna een extra agenda voor nodig hebben.
Dan neem ik liever een voorbeeld aan die kat.