Wie weet dat hij een geliefde is, kan zelf ook gemakkelijker liefhebben. Wie zich vervuld weet van liefde, zal zelf een bron van liefde zijn voor mensen die liefdeloos leven. En wie zijn dorst heeft laten stillen, zal zelf spreken over het levende water dat nooit opraakt.
En toch. Soms duizelt het me. Op nieuwssites lees ik over de vele oorlogen, de natuurrampen, de mensenhandelaren, de moderne slavernij in kledingfabrieken of mijnen. En ook dicht bij huis zijn er zo veel mensen die hulp nodig hebben, die zorgen hebben, ziek zijn of gebroken zijn door het leven. Er zijn veel alleenstaande moeders in mijn wijk, een collega heeft een heftige burn-out en vrienden kregen een slecht bericht van de arts.
Ik weet soms niet meer waar ik moet beginnen met liefde uitdelen. Ik voel me zelf vaak uitgeput, opgebrand, moedeloos. De wereld lijkt in brand te staan, er is zo veel te doen. Waar mensen vroeger vooral te maken kregen met hun eigen omgeving, zien we nu de ellende van de hele wereld aan ons voorbijtrekken. We hebben niet alleen vrienden om wie we geven in de straat waar we wonen, maar ook letterlijk aan de andere kant van de wereld. Hoe houd je met al die mensen contact, hoe blijf je trouw? Er zijn zo veel mensen om van te houden, voor te zorgen. Wie is dan die naaste, wie is de ander die we volgens Gods oproep lief moeten hebben?
Jezus zegt dat wat we voor een ander doen, doen voor Hem. En dan noemt Hij onder meer het bezoeken van zieken en gevangenen (Matteüs 25:35). Het is een tekst waardoor ik me altijd tekort voel schieten. Maar als iemand de zijnen en vooral zijn huisgenoten niet verzorgt, heeft hij het geloof verloochend en is hij erger dan een ongelovige. Er zijn zo veel zieken. Er zijn zo veel mensen in nood. Misschien herken je wel het gevoel dat de hele wereld lijdt en dat je niet weet waar je moet beginnen.
Als het leed van de wereld mij overweldigt, denk ik aan het verhaal van de jongen die zijn eten aan Jezus gaf. Het was laat, en veel mensen hadden honger. Maar er was geen brood. Dan geeft de jongen zijn vijf broden en twee vissen aan Jezus, en Jezus deelt ervan uit totdat iedereen genoeg heeft. Een soortgelijk verhaal is dat van de arme weduwe: Hij [Jezus] ging bij een van de collectekisten in de tempel zitten en zag hoe de mensen er geld in gooiden. Er waren nogal wat rijken die er veel in deden. Er kwam ook een arme weduwe. Zij gooide er twee koperen muntjes in. ‘Die arme weduwe heeft meer gegeven dan al die rijke mannen,’ zei Hij tegen Zijn leerlingen. ‘Want die rijken hebben gegeven wat zij niet nodig hadden, maar deze vrouw gaf van haar armoede alles wat nodig was voor haar levensonderhoud.’ (Marcus 12:41-44, Het Boek)
Al voelen we soms een verlammende onmacht ten aanzien van de grote nood van de wereld, er zijn altijd mogelijkheden om te delen, om te geven. En er is vaak (vaker dan je denkt) genoeg. Wanneer we het kleine beetje dat we hebben aan God geven, dan zal Hij het kunnen gebruiken tot zijn eer. Hij kan het vermenigvuldigen, zodat een kleine liefdevolle daad nog heel lang kan doorwerken. Liefde klinkt door als een soort echo.
We mogen proberen bij te dragen aan deze wereld met dat wat wij hebben aan tijd, energie en liefde. En we mogen daarmee allereerst beginnen in onze eigen omgeving, door liefde te betonen aan onze directe naasten: onze geliefden, de mensen die ons na aan het hart liggen. Als we in deze relaties trouw en liefdevol zijn, kunnen we heel veel leed beperken. Daarna komen de mensen die verder van ons af staan. Want waar liefde wordt gezaaid, komen er liefdevolle vruchten tot bloei. Jezus zegent wat je geeft of deelt, ook al is het maar een klein beetje.
Tekst: © Jaag de liefde na (Marije Vermaas)
Liefhebben gaat niet altijd vanzelf. Jaag de liefde na, het weekboek over leven uit liefde, geeft inzichten in hoe liefdevol God is en wil je helpen om in je dagelijks leven te leren liefhebben. Elke week lees je een overdenking, krijg je leuke tips en ga je aan de slag met een doe- denk- of schrijfopdracht, en wat je leest, leert en ontdekt neem je vervolgens de hele week met je mee.