Zeg ‘Wie gaat er mee naar Walibi?’ en je hebt vrijwel meteen tien gegadigden. Althans, als iemand dat hier, in mijn omgeving, zou roepen, geef ik je op een briefje dat er binnen mum van tijd een heel rijtje mensen staat. Behalve ik. Ik ben dan in geen velden of wegen te bekennen. Ik ben namelijk niet zo weg van Walibi. En niet van Hellendoorn en Slagharen, en niet van welk ander pretpark ook. Daar krijg je mij niet heen. Nog voor geen goud.
Niet omdat ik te oud ben voor zulke dingen of zo. (Ik ben best oud, vind ik, maar nog niet zó oud.) Het is omdat ik een hekel heb aan alles wat onvoorspelbaar, grillig en onzeker is, en pretparkattracties bij uitstek onvoorspelbaar, grillig en onzeker zijn. Neem een achtbaan. De ene keer bevind je je meters boven de grond, dan duik je met een noodgang omlaag. En als je geluk hebt mag je ook nog – eenmaal of vaker – over de kop, voordat je beneden aankomt. Om vervolgens, terwijl je amper bekomen bent van de schrik, weer met sneltreinvaart omhoog of opzij of in welke richting ook te suizen.
En zo zijn er nog talloze andere soortgelijke attracties – al zijn ze vaak wat minder heftig – zoals vrijevaltorens, botsautootjes en wildwaterbanen… Zelfs simpele schommels zijn zo… wisselvallig. Het ene ogenblik zweef je door de lucht, dan vlieg je weer omlaag. Idem dito in het geval van de wip. Je schiet omhoog en keldert daarna weer net zo hard naar beneden, om ten slotte met een harde bons op de autoband onder je terecht te komen. En weer terug de lucht in te veren.
Dat alles vind ik dus niets. Ik sta liever met beide benen stevig op vaste grond. Maar mijn geloofsleven heeft de laatste jaren veel weg van dit soort attracties. Soms bevind ik me hoog in de lucht. Dicht bij God. Bijvoorbeeld die zondag waarop ik belijdenis deed. Het was alsof ik Hem kon aanraken, zo tastbaar aanwezig leek Hij. Of tijdens het schrijven van mijn dagboeken, toen ik veel met Hem in gesprek was en hele dagen met mijn neus in de Bijbel zat. En zo kan ik nog wel een paar momenten opnoemen. Tijden dat ik zo vol geloof was dat ik zeker wist dat dat nooit zou veranderen.
Maar helaas is dat altijd wél het geval. Op een gegeven moment duikel ik weer naar beneden – soms als een baksteen, andere keren geleidelijk aan – om ergens te belanden waar God voor mijn gevoel kilometers ver weg is. En anders dan in het geval van de wip en de achtbaan, ga ik doorgaans niet gelijk daarna op hoge snelheid terug de hoogte in. Meestal blijf ik daarbeneden een heel poosje hangen, vastgehouden door worstelingen en twijfels, die het resultaat zijn van situaties in mijn eigen leven of gebeurtenissen elders in de wereld.
Mijn geloof is dus best wel wankel en ik heb al vaak gepiekerd over de vraag hoe ik er nu voor kan zorgen dat mijn geloof sterker en stabieler wordt. Een echt antwoord op die vraag vond ik echter nooit, tot afgelopen week, toen ik dat op de deurmat aantrof in de vorm van het nieuwe dagboek van Christine Caine: Onwankelbaar. Zij moedigt je aan om je geloof (steeds meer) te bouwen op God. De onwankelbare God. Omdat je op die manier – door met Christus te leven – je geloof versterkt en vaste grond onder je voeten hebt, zelfs als alles in de wereld om je heen, in je eigen leven of als je geloof wankelt.
De tijd van achtbanen en wippen en schommels is dus niet meteen verleden tijd, vrees ik. Sterker nog, ik vrees dat mijn geloof nog heel wat dollemansritjes zal maken en wat keren omhoog en omlaag zal vliegen. Maar dat vooruitzicht is nu niet meer zo eng. Omdat ik weet dat er zich, zolang ik me vasthoud aan God – zolang er ten minste íéts geloof is – vaste grond onder me bevindt. Vaste grond die bestaat uit een onwankelbare God Wiens armen me voor eeuwig dragen (Deut. 33:27), waardoor ik en mijn geloof altijd veilig zullen zijn.
Alles in je wereld en geloofsleven kan wankelen. Gelukkig verzekert de Bijbel je ervan dat je, als je met Christus leeft, onwankelbaar bent, omdat Zijn Koninkrijk in jou leeft. In Onwankelbaar motiveert Christine Caine je om je geloof steeds meer te bouwen op een onwankelbare God. Met inspirerende persoonlijke verhalen en krachtige Bijbelteksten moedigt ze je aan om moedig en onbevreesd te leven. Zo word je steeds meer de persoon die je bedoeld bent, volledig vertrouwend op onze trouwe God.