Voor dit Evangelie schaam ik mij niet, want het is Gods reddende kracht voor allen die geloven, voor Joden in de eerste plaats, maar ook voor andere volken.
(Romeinen 1:16, NBV)
BIJBELGEDEELTE
Daarom spoor ik je aan het vuur brandend te houden van de gave die God je schonk toen ik je de handen oplegde. God heeft ons niet een geest van lafhartigheid gegeven, maar een geest van kracht, liefde en bezonnenheid. Schaam je er dus niet voor om van onze Heer te getuigen; schaam je ook niet voor mij, die omwille van hem gevangenzit, maar deel in het lijden voor het Eevangelie, met de kracht die God je geeft. Hij heeft ons gered en ons geroepen tot een heilige taak, niet op grond van onze daden, maar omdat Hij daartoe uit genade besloten had.
(2 Timoteüs 1:7-9, NBV)
EEN STAPJE DICHTERBIJ
Het is zaterdagmorgen. In ons appartement moet er iets gerepareerd worden in de badkamer en er komt al vroeg iemand langs. Onze klusjesman komt uit Slowakije en werkt zes dagen per week. We raken aan de praat. Hij werkt meestal vijf weken achter elkaar om vervolgens weer twee weken naar Slowakije terug te gaan om bij zijn gezin te zijn. Het is een zwaar leven; hij moet hard werken en mist zijn kinderen enorm.
Ik kan me er alles bij voorstellen. Hij heeft nog jonge kinderen, net als wij dat hebben. Als we hem vragen of hij dan op zondag echt vrij is, zegt hij: ‘Ja, want dan ga ik altijd naar de kerk.’ Een beetje verbaasd vraag ik hem waar hij dan naartoe gaat. Hij vertelt dat hij naar een kerk gaat waar ze ook Pools spreken en dat hij het liefst naar een zo oud mogelijk gebouw gaat, met mooie ramen en oude tradities.
Op mijn beurt vertel ik dat ik dominee ben en dat ook ik en mijn gezin naar de kerk gaan. Dat vindt hij bijzonder.
Als de klusjesman weg is, merk ik dat zijn verhaal me heeft geraakt. Wij, Nederlanders, zijn er eigenlijk aan gewend geraakt dat er niemand in onze omgeving nog naar de kerk gaat. In de stad waarin ik woon, gaat er maar een enkeling. In de ontmoeting met deze klusjesman merk ik hoezeer wij geseculariseerd zijn. Alleen al dat ik verbaasd ben omdat hij naar de kerk gaat. Ook was ik verrast om te zien hoe trots hij vertelde dat hij naar een kerk gaat. In Slowakije is het nog veel normaler dat je naar de kerk gaat en dat geldt ook voor jonge mensen.
Als predikant van een nieuwe gemeente ontmoet ik momenteel heel veel mensen. Anderen stellen zich voor aan mij en ik stel mezelf voor aan anderen. Ik vertel overal en nergens dat ik in Den Haag Laak-Moerwijk dominee geworden ben. Ik probeer daar heel vrijmoedig in te zijn. Mensen vinden het vaak interessant en je hebt algauw een gesprek over leven en geloof. Maar ben ik net zo trots op het feit dat ik geloof als onze klusjesman dat is? Zeg ik met net zo veel gemak op allerlei plekken dat ik bij de kerk hoor? En hoe doet u of jij dat?
Ik moet denken aan Paulus. Hij kon er ook wat van. Toen hij door God werd aangesproken, werd hij in plaats van een vervolger een vrijmoedige apostel. Overal waar hij kwam, vertelde hij over het geloof in Jezus Christus. In zijn brief aan de Romeinen schreef hij: Voor dit Evangelie schaam ik mij niet, want het is Gods reddende kracht voor allen die geloven. Hij schaamde zich dus niet.
Zal Paulus het dan nooit moeilijk hebben gevonden of soms geen zin hebben gehad om te vertellen dat hij bij Jezus hoorde? Vast wel. We zijn allemaal mensen, ook hij was dat. Maar toch bleef hij enthousiast en werd hij door de mensen die hij sprak, aangemoedigd om door te gaan met zijn missie.
In het klein mogen wij dat ook doen in ons eigen leven. Net zoals de klusjesman uit Slowakije. Wees trots op je geloof. Durf met anderen te delen dat je gelooft en naar de kerk gaat. Nodig anderen uit en wees vrijmoedig!
GEBED
Heer, trouwe God, we danken U voor de klusjesman en Paulus. Dat zij zich niet schaamden voor Uw Evangelie. Dat zij er trots op zijn. Maak ons vrijmoedig om te spreken over ons geloof en leven met anderen. Help ons de woorden te vinden, ons niet te schamen en maak ons krachtig door Uw Heilige Geest. Amen.