Ik zit op mijn knieën voor de diepvries. Het is weer die tijd van het jaar… Vlak voordat we zuidwaarts rijden om een paar weken niets te doen, fluistert de diepvries zachtjes dat het tijd is om ontdooit te worden.
Reikhalzend kijk ik uit naar de zomervakantie. Want dán heb ik ein-de-lijk tijd om tot rust te komen, lekker te luieren in de zon en nu toch eindelijk dat leuke nieuwe koffietentje uit te proberen.
Na een veelbewogen jaar was het eindelijk tijd voor de vakantie. Naar Frankrijk gingen we, maanden had ik ernaar uitgekeken. Het lukte me echter die eerste dagen niet om tot rust te komen.
Omdat ik gek op treinreizen ben, vertrek ik met mijn nichtje Sietske naar Madrid. Per trein uiteraard. Via Rotterdam reizen we naar Parijs, gaan met de metro naar Station Paris Austerlitz waar we de hoteltrein richting Madrid nemen.
Zijn jullie weleens ergens in de bergen op vakantie geweest? Waar de heuvels overgaan in rotsen en het soms net is alsof er op de toppen van de bergen is gestrooid met een bus poedersuiker…
Het is vakantie als ik samen met Johan in een grote wasruimte op de camping de afwas weg sta te werken. Het duurt niet lang voor er iemand binnenkomt. De vrouw is in een mopperige stemming.
Omdat mijn ouders het vroeger niet erg breed hadden, maakten zij in de vakantieperiode gebruik van het fenomeen ‘woningruil’. Onze kleine flat werd dan verwisseld voor een eengezinswoning.
Al dagenlang komt het hemelwater met liters tegelijk naar beneden en is alles buiten met een glimmend laagje bedekt. Water, water en nog eens water – overal. Je raadt het natuurlijk al. Het is…
Het was vakantie, maar zo tijdens het inladen van de auto, was dat gevoel nog ver te zoeken… ‘Komt er ooit nog een einde aan?’ vroeg ik wanhopig, en ik keek naar de kinderen die opnieuw met een koffer kwamen.