Het was een van de leukste spelletjes, vond ik vroeger: verstoppertje. Waar ik het ook speelde, ik deed altijd mijn best om de beste verstopplaats te vinden. Het liefst een plekje waar ik volledig aan het zicht werd onttrokken, zodat ik niet te zien was en al helemaal niet te vinden. Nu, zo’n twintig jaar later, ben ik het nog niet verleerd en zijn er nog steeds momenten waarop ik me het liefst verstop; dagen dat ik wil wegkruipen in een holletje, waar niemand me ziet. Zelfs God niet.
Meestal is dat wanneer ik niet zo lekker in mijn vel zit. Als ik me tegenover God schaam voor wat ik jaren geleden heb gedaan en veroorzaakt, en wat ik nog steeds zo nu en dan doe of denk. Of omdat ik twijfel aan Gods bestaan en Zijn kunnen, en tegelijk vind dat ik dat helemaal niet mag. Of als ik ergens bang voor ben, in plaats van te vertrouwen op Gods zorg en hulp. Op dat soort momenten wil alles in mij mijn gebroken en weifelende en angstige ik – compleet met al mijn fouten en misstappen –verbergen; ver weg, in een heel donker hoekje. Alsof dat alles er niet is. Alsof ik er niet ben…
Dat ik niet de enige ben met dit soort twijfels, angsten en schaamte, daar kwam ik achter, toen een nieuw boek mij wees op de psalmen. Eeuwenoude gezangen die gaan over emoties, worstelingen, vragen en twijfel – emoties als angst, boosheid en verdriet, worstelingen met zonden, vragen over Gods handelen en twijfel over Zijn nabijheid – en daarmee zijn ze verrassend actueel. En raakten ze mij als ze nooit eerder hadden gedaan.
Maar er was nog iets wat me meer trof; dat was de boodschap die keer op keer naar voren kwam: God is erbij. Oftewel: Ben je verdrietig? Hij is er om je te troosten. Schaam je je voor jezelf? Hij is er om van je te houden. Heb je het gevoel dat je alleen bent? Hij is er om naast je te staan. Twijfel je aan God? Hij is er om Zich te bewijzen. Worstel je met een probleem? Hij is er om je ermee te helpen. Kamp je met je zonden? Hij is er om die van je over te nemen. Steeds weer – zij het in verschillende bewoordingen – las ik dat God erbij is. En toen drong de waarheid – die ook de titel van het boek is – tot me door: God ziet mij.
Zelfs als ik me voor Hem verstop, als ik een poging doe om mijn zwakheden en zonden voor Hem weg te bergen, ziet Hij me en ook wat ik doe. Niets is voor Hem verborgen. Of, zoals Psalm 139:1-3, 5 (BGT) zegt: Heer, U weet alles van mij, U kent mij. U weet waar ik ben, en U weet waar ik heen ga. U weet wat ik denk, ook al bent U ver weg. U ziet me als ik thuis ben en U ziet me onderweg. U ziet alles wat ik doe. U bent voor mij en achter mij, U bent om mij heen. Uw hand houdt me vast.
Deze waarheid vind ik niet altijd makkelijk. Enerzijds is het een geruststelling om te mogen weten dat God altijd bij me is. Aan de andere kant vind ik het eng dat Hij alles van me weet en ziet, en dat het dus geen zin heeft om me voor Hem te verstoppen, en mijn zonden en gebrokenheid weg te moffelen. Maar dat eerste wint het steeds meer van de angst, omdat ik in veel psalmen en rest van de Bijbel ook lees dat God geen hekel aan mij heeft, vanwege mijn schaamte en worstelingen en fouten. Dat Hij onvoorwaardelijk van me houdt.
Daarom heb ik me voorgenomen om, telkens als ik de neiging voel om voor God weg te kruipen, het een-na-laatste vers van Psalm 139 te bidden: God, ik wil dat U alles van mij weet, ik wil dat U weet wie ik ben. Om me niet meer te verstoppen, maar me te laten vinden.
En weet je? God ziet jou ook. Waar je ook mee worstelt of bang voor bent, zelfs al twijfel je aan Zijn bestaan. Dat wordt in heel de Bijbel duidelijk, maar juist de psalmen zijn geschreven voor wie zich hierin herkent. Uit bijna allemaal klinken woorden van bemoediging: God is bij je! In God ziet mij ga je met een aantal psalmen op weg aan de hand van overdenkingen, bijpassende recepten, bekende schilderijen en originele zelfmaakideeën en doetips. De overdenkingen van Corien Oranje worden concreet gemaakt met verwerkingstips van Mariska Vos, die ze verbeeldt in sfeervolle foto’s. Echt iets voor jou!