Profeet, priester, koning

Graag bezoek ik mannendagen. Als sprekers het over vaderschap hebben, merk je vaak dat er veel mannen zijn die geen goede herinneringen of zelfs een hekel aan hun vader hebben. Omdat die verwachtingen van hen had die ze niet konden, of wilden, waarmaken.

Zo kijk ik niet naar mijn vader. Mijn vader werd geboren toen zijn ouders al over de vijftig waren, en hij heeft zich nooit welkom op de wereld gevoeld. Dat heeft mijn vader er juist toe gedreven onze jeugd zo aangenaam mogelijk te maken.

Ik zie mezelf nog met hem papieren bootjes vouwen om die te laten varen in de vijver in het park voor ons huis. Toen al nam ik me voor om net zo’n vader te worden, en ik denk dat ik daar met vallen en opstaan wel in geslaagd ben. Met al mijn vier kinderen zijn de verhoudingen meer dan uitstekend. Ik denk dat je als vader uit moet stralen dat je onvoorwaardelijk van je kinderen houdt en dat je dat ook regelmatige laat voelen en vooral ook zegt. Later ben ik gaan inzien dat je als vader profeet, priester, en koning in je gezin moet willen zijn.

Een profeet heeft iets te vertellen. Zo moet een vader m. i. een ruime belangstelling hebben en kinderen attent maken op mooie dingen en vooropgaan in geloofsoverdracht.
Ook moet een vader priester willen zijn; zich opofferen voor zijn gezin door zich naar vermogen voor hen in te zetten.
Als koning geeft hij op een niet dwingende manier leiding aan zijn gezin.

In de loop van de jaren ben ik in deze rol gegroeid, en toen ik eindelijk het gevoel had dat ik het ‘in de vingers’ had, trouwden mijn kinderen en viel die rol grotendeels weg. Maar dat is niet erg. Als ik naar mijn drie zonen kijk zie ik volwassen zelfstandige, wijze mensen, die stuk voor stuk in staat zijn te groeien tot profeet, priester en koning in hun eigen gezinnen. En dat geldt niet minder voor mijn dochter. Want laten we eerlijk zijn mannen: onze vrouwen hebben die drie rollen ook en zijn er vaak beter in dan wij.

Intussen vind ik het fijn dat mijn kinderen me soms nog om hulp en advies vragen vooral in geloofszaken. Regelmatig vieren we dingen gezamenlijk. En vooral als we samen met onze kinderen, hun partners en kleinkinderen aan tafel zitten, geniet ik met volle teugen dat ik pater familias van zo’n fantastische groep mensen ben.

Met mijn enige dochter heb ik al van jongs af aan iets speciaals, en zeker de laatste jaren nu ze vecht tegen de kanker die haar langzaam sloopt, is dat alleen maar verdiept. Dat ik met haar samen ons boek Een regenboog in de woestijn mocht schrijven was heel bijzonder. Maar daar kan ze veel beter zelf over schrijven; de blogs van Klarine op Sestra.nl zijn van haar hand – en het lezen meer dan waard!

Ik ben een gezegend man.

Tekst: © Bert Wiersema

Het is je vast niet ontgaan… Zondag is het Vaderdag, en dat vraagt om iets speciaals, om iets anders dan anders. Om die reden kleurt Sestra deze week blauw en dragen we het stokje voor een weekje over aan… mannen – vijf om precies te zijn. Allemaal hebben ze een blog geschreven rondom ‘vaders’ of ‘mannen’. En vandaag valt de eer te beurt aan… Bert Wiersema.