Nu mijn revalidatie erop zit, is de deur van het revalidatiecentrum achter me dichtgegaan. Mijn rugzakje is gevuld met extra kennis en inspiratie. Vijf maanden moest ik intensief revalideren om te leren omgaan met mijn chronische bekken- en rugpijn. Als ik terugkijk op het traject heb ik heel veel geleerd en sta ik op de drempel van een nieuw leven. Nieuw, omdat ik beperkt ben en blijf, en dus een nieuwe modus moet gaan vinden in ons leven. Sterker nog, ons hele gezin moet een nieuwe start maken.
Op zoek naar een nieuw leven dus. Dat betekent vooral nadenken over de vraag waar we energie in willen steken. Hoe leven we? Wat vinden we belangrijk? Voor welke vriendschappen willen we ons nog 100% inzetten, wat voor uitjes vinden we echt belangrijk, welke keuzes maken we als ik een slechte dag heb, wat betekent dit financieel voor ons? Allemaal zaken die voorbijkomen.
Het is erg lastig om hierin keuzes te maken, maar dat hoeft gelukkig niet in één keer; daar groei je in. Met de kinderen zijn we bewust een middagje gaan zitten om hun te vragen wat ze belangrijk vinden. Ondertussen hebben we een mooie modus gevonden. Soms blijkt dat we iets tegenkomen waar we niet over nagedacht hadden. Gelukkig weten we goed wat onze prioriteiten zijn en dan is zo’n ‘nieuwe’ beslissing makkelijker te maken.
Volgens mij staan veel mensen soms op zo’n drempel, met voor zich een nieuw en onbekend gebied. Dat kan positief en leuk zijn of juist eng en verdrietig, maar die drempel is er. Denk aan een nieuwe liefde, trouwen, kinderen krijgen, van baan wisselen, met pensioen gaan of bij ziekte. Het zijn allemaal drempels die je over moet om in zo’n nieuw tijdperk terecht te komen. Soms zul je niet willen en je vasthouden aan de deurposten en andere keren zul je huppelend over de drempel gaan.
Maar weet je wat nu het mooie is? Die drempel is gewoon een drempel. Hoe hoog hij ook is en hoe moeilijk het is om eroverheen te komen, dat heb je deels zelf in de hand. Want kijk eens voorbij die drempel. Zie je dat er een leven op je wacht? Ja, misschien een leven met bergen, met dalen en met rivieren… maar het is een leven.
Probeer in je hoofd de drempel zo laag mogelijk te houden. Praat erover met de mensen van wie van je houdt. Vraag om hulp als het voor jezelf te zwaar is. Want één ding is duidelijk: je zult over die drempel moeten en hoe langer je wacht, hoe meer zorgen je je maakt, hoe hoger dat ding lijkt te worden.
En het allerbelangrijkste: pak de hand van je Vader. Richt je blik op Hem. Je zult merken dat die drempel ineens wat minder hoog is, als je je blik op Hem richt en loopt in de richting waarheen Hij je voert. Met Hem kom je die drempel over. Met Hem kun je het aan om een onbekend gebied te betreden.
Met Hem kun je een nieuw leven beginnen!